In de Damstraat, een klein onooglijk straatje in het Utrechtse Lombok waar al jaren en jaren een onafgebouwde moskee staat te verstoffen, waar het vuil ongehinderd over straat waait en waar de penetrante lucht van uitgedroogd schapenvlees uit onfrisse shoarmazaakjes naar buiten walmt om keurige passanten de pas te doen versnellen, is er één overtreffende overlastfactor: qatkauwende Somalische nietsnutten. Dag in, dag uit hangen ze volkomen wezenloos voor de deur van
deze sobere Albert Heijn. Ze blokkeren het trottoir. Ze spugen (of kwijlen) op de grond. Ze zijn verbaal agressief. Ze stinken. En natuurlijk is er
niemand die wat doet. Qat is tegenwoordig een verboden genotsmiddel, maar dat snappen die chronisch gedrogeerde hoopjes mens dus
niet. Sterker nog, door het verbod is de prijs verdubbeld en dat heeft alleen maar aanzuigende werking op de handel in het spul. Somali's betalen de hogere prijs toch wel, want Vadertje Staat (onze staat, niet de hunne) levert de uitkering en de pinpas. Het is dat we er een stuk minder van hebben dan van Marokkanen, anders had de PVV in geen tijd een debat over het Somaliprobleem aangevraagd. Straks vanavond in het PowNews waarschijnlijk meer, want Danny Ghosen is ook
dol op qat, en de qatknagers op hem.
