Geenstijl

Het zingt nu al enige tijd rond; wordt voormalig GroenLinks-leider Paul Rosenmöller Commissaris van de Koningin in Utrecht? Het is een gerucht, niets is zeker. Het was de PVV die de kwestie op de agenda zette, vorige week stelde Tweede Kamerlid Martin Bosma redelijk geestige vragen over de geruchten. "Massamoordenaarknuffelaar", je moet het maar verzinnen, nietwaar? Rosenmöller was al enige tijd uit mijn gezichtsveld verdwenen. In de nasleep van de Fortuyn-revolte verliet hij in januari 2003 de vaderlandse politiek. Hij werd bedreigd, een druk die ook zwaar op zijn gezin leunde. Schandalig natuurlijk. Gelukkig voor hem kwam hij op zijn pootjes terecht. Commissariaten bij de NS en pensioenverzekeraar APG volgden al snel, prinses Maxima regelde ook een leuk baantje voor hem. Bestuurlijk Nederland zorgt goed voor zichzelf, zoveel is duidelijk. Maar hoe zat het nou met het 'aktivisties' verleden van Rosenmöller? Daar was wat mee. En belangrijker, hoe verhoudt zich dat tot het mogelijk vertegenwoordigersschap namens het staatshoofd?

Dus ik deed navraag bij mijn oud-collega van HP/De Tijd, Roelof Bouwman. Had hij niet een keer onderzoek gedaan naar de achtergrond van Rosenmöller? Gisterenmiddag vond ik het resultaat van zijn speurtocht - drie artikelen uit HP/De Tijd - in mijn brievenbus. 'Van bloedrood tot GroenLinks' luidde de kop van het artikel van 9 januari 2004. Er viel nog een artikel uit de enveloppe, ditmaal van 23 juli 2004. "Als de misdadige missie van zijn organisatie was geslaagd, dan was Nederland veranderd in een concentratiekamp. "Collecteren voor Pol Pot", was de titel van de laatste printjes, uit augustus 2007. In Cambodja was dat jaar het genocidetribunaal tegen de Rode Khmer begonnen. Op de linkerpagina de befaamde doodshoofden uit de killing fields, op de rechter een jonge Rosenmöller tijdens de Rotterdamse havenstaking van 1979. Ja, er was inderdaad wat met het verleden van Rosenmöller. Hij was in zijn jonge jaren Maoïst geweest. Dat is niet erg, daar kun je best Kamerlid mee worden. Het is belangrijk dat in de Nationale Vergaderzaal een ieder zijn plek vindt. Of dat nou Hans Janmaat was met zijn Centrum-Democraten of Rosenmöller als oud-aanhanger van de Cambodjaanse massamoordenaar Pol Pot. Maar er is een groot verschil tussen Kamerlid zijn of Commissaris van de Koningin. Ik vind het vervelend voor Rosenmöller dat hij straks zijn baan kwijt is als journalist bij de IKON, hij maakt namelijk interessante reisprogramma's voor de omroep die binnenkort wordt opgeheven. Maar ik zou het nog vervelender vinden als de belangrijkste bestuurder in mijn provincie Utrecht diezelfde Rosenmöller wordt. Rosenmöller heeft niets te zoeken in het bestuur van deze prachtige provincie of van welke provincie dan ook. Die kans heeft hij namelijk verspeeld in de jaren zeventig. Die kans heeft hij verspeeld toen hij koos voor massamoordenaars. Stalin vermoordde op zijn minst 20 miljoen mensen tijdens zijn 'collectivisatie van de landbouw', Mao joeg 65 miljoen Chinezen over de kling in de goelag, In 1976 reisde Rosenmöller echter naar Albanië waar Enver Hoxha kerken, kloosters en moskeeën liet afbreken dan wel afbranden om van Albanie de 'eerste atheistische staat ter wereld' te maken. Ook daar concentratiekampen. Ook daar dood en verderf. En dan Pol Pot. Die van Cambodja één groot Auschwitz maakte. Het was allemaal bekend toen Rosenmöller tussen 1976 en 1982 lid was van de Groep Marxisten-Leninlisten (GML). Het was allemaal bekend toen Rosenmöller cum suis in 1979 een briefje kregen van het Cambodjaanse ministerie van Buitenlandse Zaken waarin ze hartelijk werden bedankt voor hun 'militant solidarity and support'. Paul Rosenmöller wist het. En hij vond het oké. Zalig Pasen.