Mensen zeggen wel eens dat de Nederlandse popmuziek
zuigt. Niveau Zanger Rinus op een drumstel met zijwieltjes. Dat werk. Niks van waar. Al sinds de jaren '70 produceren in Nederland gevestigde bands wereldhits, supersterren en stadiontours. Dat vat de website
Quote samen uit het boek '
Het Belastingparadijs'. Bands als U2, The Rolling Stones en zelfs AC/DC zijn oerhollands. Allemaal gevestigd in Amsterdam met een accountantskantoortje op de Antillen.
Thunderstruck is zo Nederlands als kaasblokjes met een vlaggetje. '
Sympathy for the Devil' is zo Nederlands als met een tak een bal uit een sloot vissen. '
Pride (In The Name Of Love)' is zo Nederlands als een broodje Dönner Kebab na het vrijdagmiddaggebed. Al die grootheden sparen al decennia lang een miljoenmiljard euro per jaar uit door te zeggen dat ze uit Nederland komen. Mooi. Kunnen we trots op zijn. Nederlandse popmuziek heerst. Molens, klompen en Rock 'n Roll, baby. Nu nog even zorgen dat Mick Jagger, Angus Young en Paul 'Bono' Hewson slagen voor de inburgeringscursus, een rijtjeshuis aanschaffen en voortaan boodschappen doen bij Harry Piekema. Lijkt ons wel een terechte verplichting. Ons belastingparadijs, onze cultuur. Ook voor supersterren.
