Hartverwarmende romance, in de donkere dagen voor kerst. Pak er een kopje muntthee bij, snuggie om, poes op schoot. Uw aandacht voor ons Donkere Dagen voor Kerst Feelgoodverhaal. *
muziek*
Leila en Mahmoud. Zij de Engel van de Notweg. Hij de Omar Sharif van de Vluchtkerk. Hij had het koud, zij kwam met warme truien. Die hielden Mahmouds lijf warm, maar haar liefde verwarmde zijn geest, tot op het bot verkleumd door het kille Hollandse asielbeleid. Zij aan zij tegen de ontmenselijking kwamen zij op voor de verdrukte massa in de Vluchtkerk. De Voorzienigheid bracht hen samen in Amsterdam, en alleen de Voorzienigheid weet waarlangs hun pad verder zal voeren. Mahmoud wacht uitzetting, Leila zoekt een nieuwe baan. Maar voor nu zijn ze familie. In een meedogenloos guurrechts klimaat schuilen de Romeo en Julia van Osdorp voor de striemende hagelstenen van de realiteit, de rukwinden van de publieke opinie en de temperaturen beneden het humanitaire vriespunt. Geen mens is illegaal. De vluchtelingen zijn ménsen, één grote, fijne vluchtfamilie, en "
Leila is één van ons, ze is ook een vluchteling." *
einde muziek* Wut. Dus Leila gaat gezellig mee naar Onherbergzamistan als Mahmoud eindelijk eens uitgezet wordt? Vast niet. Het zou zomaar kunnen dat deze ontroerende liefdesgeschiedenis eindigt met een bruiloft,
verblijfstechnisch reuze handig romantisch! Leila is nou toch al 'één van ons' inderdaad, check Leila
vóór en Leila
na haar aansluiting bij de Familie Vluchteling. En ze leefde nog lang en
bedekt gelukkig.
