Geenstijl

Die massale stakingen, rellen en plunderingen in de knoflooklanden op de Europese Dag van Actie en Solidariteit, dat hadden Van Rompuy en Verhofstadt vast niet bedoeld met eenheid en betrokkenheid in Europa. Doch ondertussen in Nederland: de rust van het testbeeld dat Tweede Kamer heet. Op de tweede dag van de regeringsverklaring weet het wankelende Kabinet Rutte 2.1 veel te makkelijk overeind te blijven tegenover een ongeorganiseerde en verdeelde oppositie. De ene partij is met zachte G zeer geïrriteerd over het verlies van een paar duizend sociale werkplekken, de andere partij bidt braaf voor zorgboerderijen. Alexander Pechtold vingerwappert verder tegen Geert Wilders en Marianne Thieme richtte haar woede op de Kamervoorzitter. Van enige inhoudelijke controle op de regeringsmacht was geen sprake. Twee ideeënloze partijen hebben opzichtig elkaars standpunten uitgeruild, de rekening bij de laatste paar honderdduizend mensen in een solide welvaartssituatie neergelegd en zo de macht naar zich toe getrokken, en niemand geeft een pepernoot. Ja, de achterban van VVD én PvdA, maar burgertje moet z'n bek houden. Nederland kwakkelt verder onder Rutte 2.1 en ze komen er mee weg, want niet alleen de oppositie laat het afweten. Ook het maatschappelijk bestuur van Nederland ligt in stukjes rottende sociaaldemocratie uiteen en het volk zelf is willoos, futloos of volkomen murw.

De vakbonden mochten nog aanschuiven tijdens de formatiegesprekken, maar dat zijn archaïsch geprogrammeerde oudemannenclubjes die na een jarenlange ledenleegloop door onderlinge ruzies zijn verscheurd. De onderwijsbonden hebben het te druk met puinruimen na jaren van gefaalde onderwijshervormingen (bedankt, PvdA) om zich nog krachtig met de maatschappelijke discussie te kunnen bemoeien. Het personeel van ziekenschuren en bejaardenstallen waar zorgbehoevenden wegkwijnen durft niet in opstand te komen tegen onderbezetting, geld- en middelenverkwisting of de graaibestuurscultuur uit angst om hun eigen marginale modaalinkomen kwijt te raken. Maar kom aan het salaris van de zorgbaasjes, en ze komen je aanklagen. Het is een mentaliteit die Nederland in een houdgreep heeft. In de besturen van woningstichtingen, zorginstellingen, cultuurkamers, overleginstanties, pensioenclubs, natuurbeheerders, waterschappen en overige 'maatschappelijke' instellingen zit het ramvol met weggepromoveerde bestuurders die hun functie te danken hebben aan de PvdA-, VVD- of (vooruit) CDA baantjescarrousel en die geen enkele reden zien om hun eigen riante salarissen en dito cao's met gouden handdrukken en in marmer uitgehouwen pensioenvoorwaarden op het spel te zetten om het maatschappelijk belang te dienen. Ondertussen bestaan gemeentebesturen en provincies in het beste geval uit goed bedoelende amateurs, en in het slechtste geval zijn het afvoerputjes voor nevenfunctiejagers die onderling de baantjes verdelen [praktijkvoorbeeld: de maffiose VVD-driehoek Verver-Leemhuis-Franssen]. Potentiële klokkenluiders worden in Nederland zo hard kapot gemaakt dat ze zich wel twee keer bedenken alvorens ergens aan de bel te trekken. Ondertussen, op het microniveau van de pleintjes, de lanen en de straten, is het bovenmodaal versus ondermodaal. Hockeymoeder versus voetbalvader. Rechtsgericht Nieuw Geld dat niet wil dokken voor pauperjs tegen Linksgericht Oud Geld dat de brede schouders ophaalt over nivellering. Oudere werknemers die zich aan hun baan proberen vast te houden tegenover jongeren die überhaupt geen werk kunnen vinden. Kleine ondernemers & middenstanders versus bonusbankiers die weer cashen alsof het 2007 is. Babyboomers die zich in Henk Krol hebben verenigd omdat ze geen cent willen inleveren van de gouden bergen die zij in de topjaren van het sociale stelsel hebben kunnen oogsten tegenover jonge tweeverdienersgezinnen die geen vaste contracten kunnen krijgen en geen oudedagvoorziening kunnen opbouwen, omdat de pensioenbeheerders hun eigen dekkingsgraad vergokt hebben in IJsland, Amerika of Zuid-Europa. Eurofielen versus Eurofoben. De joods-christelijke huiskamer tegenover de moslimluchtjes in het portiek. Welstand tegen bijstand. Huisvrouwen versus carrièrevrouwen. De hardwerkende Nederlander tegen handophouders. Snackliefhebbers tegen Mexicanohaters. Zionisten versus Palisjaaltjes. Krakers tegen yuppen. Kunst tegenover het praktisch nut. Subsidieruivers tegen marktpredikers. Chronische fileforensen versus OV-fundamentalisten. De media dan, als hoeders van de democratie? Haha. Het is NRC versus VK, oude media versus nieuwe media, NPO versus geplande bezuinigingen, Twitter versus De Telegraaf. Daarnaast strijden de bewakers van de morele censuur van de fatsoensgrens tegen de onderbuik van de cynische realisten. Maar Helemaal Niemand versus de dood van de democratie. VK Vonk, NRC Weekend, Pauw en Witteman of Nieuwsuur: het is allemaal zachtmoedige stervensbegeleiding in dure woorden door deftige mensen die met fluwelen handschoenen in hun katernen en talkshows kietelen, aaien en soms een beetje kriebelen, maar nooit jeuken, schuren of slopen. De laatste rafels waarvan Nederland bij elkaar hangt, zijn die van het kapitalistisch consumentisme. De iPhones en de tablets, Albert Heijn en Hunkemöller, de feestjes en de festivals, de pretparken en de all inclusive vakanties naar de zon. Maar de banen raken op, de groei stagneert en de spaar- en pensioenreserves verdampen terwijl de overheid dieper in uw zakken graait dan ooit tevoren om haar eigen belastingverslaafde systeem (en het Brusselse luchtkasteel) te kunnen blijven voeden. In de Tweede Kamer vreest Alexander Pechtold namens alle vouwfietsforensen, Limburgse huisvrouwen die in de Randstad gaan shoppen, Borsato- & Toppersbezoekers en Spi!ts-lezende mbo'ers de NRC Next lezende confettigeneratie dat de weggestreepte 250 miljoen euro aan heromgeleide mobiliteitsfinanciering ten koste gaat van de voorziene investeringen in de progressieve uitbreidingsbenadering van het openbaar vervoersnetwerk, terwijl Marianne Thieme stampvoetend dreigt om de staat aan te klagen omdat de aarde tot 2020 niet meer dan twee graden op mag warmen. Mark Rutte grijnst in hun taal (doch niet de onze) zijn nietszeggende antwoorden. Zoek de totale desinteresse van de rest van de zaal op deze hoogresolutie (3MB) foto van de twitterende, wordfeudende, angry birds smijtende leden van de Tweede Kamer der Staten-Generaal en weet: Nederland is een leiderschapsloze tijdbom. De echte crisis moet nog beginnen. 2013 komt hard deze winter.