Wij van de GeenStijl zijn al jaren
fanboys van het sympathieke AVRO-programma Opsporing Verzocht, dat het geheel tegen de heersende mediatrends in niet schuwt om maatschappelijk schurende daderkenmerken zoals afkomst en huidskleur als feiten te vermelden. Gewoon, door de gruizige camerabeelden van een zoveelste zinloze mishandeling in het openbaar vervoer, overval op een juwelier of lafhartige bejaardenberoving bij een pinautomaat te laten
zien. De kans dat een misdaad in Nederland wordt opgelost, is ongeveer drie procent. Maar de kans dat een misdaad in Nederland wordt opgelost als hij in Opsporing Verzocht aan bod is gekomen, is met 15 procent al vijf keer zo groot (mits niet uitgezonden tijdens
Champions League-westrijden). En de kans dat een misdaad In Nederland wordt opgelost als hij vervolgens op GeenStijl terecht komt, is in ruwweg 60 procent van de gevallen zelfs
100 procent. En passant brengt het programma onze dames en heren politiemensen op een keurige, geloofwaardige en intelligente manier voor het voetlicht - een wekelijkse opsteker die de ietwat gedeukte geloofwaardigheid van het politiekorps best kan gebruiken. Al met al is Opsporing Verzocht een van de weinige programma's op de NPO met bestaansrecht. En vanavond is alweer de duizendste aflevering. Kijken dus, want in het eerste reconstructiefimpje speelt een vrolijk deuntje en dalen honderden ballonnen neer op daders & slachtoffers. Vervolgens krijgen alle politiewoordvoerders een taart in hun gezicht. Leuk!
