Iedereen natte voeten, op het dak van de boerderij wachten op hulp en dekens van de Amerikanen en dobberend vee.
Welkom in Winter 2012-2013. De dijken hebben een nieuwe hobby: piping. Dat is iets met een dijk die hoog en zwaar genoeg lijkt maar van onderaf wegspoelt en dus FAALT. Maar de onduidelijke, royaal
beloonde,
ondemocratische bestuurslaag van de Waterschappen dan? Stuwmeer voor weg te promoveren politici? Incasseerder van een heel eigen taks, speciaal voor het in de smiezen houden van de dijken? Kom op nou, het is echt het enige wat de waterschappen hoeven te doen, en zo ingewikkeld is het niet: taxpoet binnenharken en zorgen dat water aan de ene, en droog land aan de andere kant van de dijk blijft. Een dijkgraaf in een waxcoat die een ommetje langs de rivier maakt en een beetje prikt met zijn Nordic Walking stok blijkt dus geen fatsoenlijke controle van de waterproofheid van de waterkering, heel gek. Dat hebben waternerds van de TU Delft en ingenieursbureau Arcadis al eerder vastgesteld, trouwens. De controles falen, de aanpak faalt en straks falen de dijken gezellig mee.
"Ongeveer 270 kilometer van de 550 kilometer aan dijken in zijn gebied moet opnieuw versterkt." Dat zijn een hoop zandzakkies, en wij zien het lijk al drijven: dat kost duur. 2 miljard om precies te zijn. De Waterschapsbelasting wordt, in tegenstelling tot de dijken, vast wél heel adequaat snel verzwaard en verhoogd. Maar gaat u rustig slapen. Dijkgraaf Herpen (die van de 270 km lekkende dijk) waakt.
"We zijn alert en nemen maatregelen zodra we piping signaleren." Doe jij dat. Zijn wij even een roeibootje op het dak leggen.
