Kent u dat oude vrouwtje, Christine, nog? We hadden het
gisteren even over haar. Die is dus een schone gouden glitterstring gaan halen na dat vuige openingsfeest en die overmoedige spierballen-aanspannerij. Op het volgende feest, afgelopen nacht, dacht ze bij zichzelf: 'vanavond geen ferme taal over deadlines enzo, dat kan m'n lijf niet meer aan.' En zo geschiedde: Christine wil Griekenland twee jaar
extra de tijd geven om de economische hervormingsplannen door te voeren. Op zich geen slecht idee, kneiterhard bezuinigen en lastenverzwaren tijdens een jarenlange crisis gaat niet voor extra groei zorgen. Net zo goed als meer schuld in Zuid- en meer inflatie in Noord-Europa, de 'oplossing' van 't IMF, in ieder geval ook niet voor meer échte groei gaat zorgen. Hoogstens voor een grotere zeepbel. Griekenland moet uit de euro zodat ze kunnen devalueren en hun concurrentiepositie, industrie en toerisme-sector kunnen versterken. Pas daarna zal hun economie weer kunnen groeien. Maar goed, op die conclusie kunnen we in EU-land nog wel even wachten. Enfin, er tekenen zich grote problemen af voor premier Rutte. Zijn EU-hardtalk van de verkiezingen begint steeds meer op cabaret te lijken. Had niemand verwacht trouwens, deze loop van zaken. Maar hoe zou Christine het slechte nieuws aan onze goedgelovige premier verteld hebben? Een reality-b*tchslap in z'n gezicht en daarna ruige goedmaak-seks? Of middels het rectaal inbrengen van een pizza-calzone met gyros en chorizo, om er in ieder geval geen misverstand over te laten bestaan door wie we te pakken worden genomen? We wachten op de Story voor dampende onthullingen.
