Hebben we het wel altijd over die slachtoffers. Misbruikt, mishandeld, gecastreerd zelfs. Nou boehoe. Maar wat dus ook erg is; priesters worden helemaal
overspannen van al die toestanden. In landen waar de schandalen zijn losgebarsten rollen priesters bij bosjes de ziektewet in. Opgebrand als wierook in de zondagsmis. Maar daar hoor je dan weer niemand over. Tijd voor een mediamomentje met PR-paap Antoine Bodar. Simonis is weliswaar veel hoger, maar die heeft het charisma van een aangereden kikker die zijn verlamde pootjes achter zich aan sleept. Weten dat uit zijn lijden verlossen het beste is, maar toch blijven kijken naar dat obsceen-vochtge mummelmondje en dat onmachtige
gespartel. Bodar it is. Want Bodar is de buikspreekpop van Rome met het vriendelijke, gematigde gezicht. De harde lijn werkt niet zo goed in de altijd
opstandige Nederlanden, maar zo'n fijnbesnaarde knuffelkatholiek die in zijn jonge jaren Volksschrijver Reve nog het hoofd op hol heeft weten te brengen met zijn
jongensflanken, dat is bij uitstek de persoon om de zaak nou eens te nuanceren. Want dat misbruik is natuurlijk wel al erg lang geleden. En gewone keurignette katholieke mensen moeten zich steeds maar verdedigen voor het feit dat ze nog steeds lid zijn van een wereldwijd pedonetwerk dat innig en rotsvast verweven is met politiek en economie. Sielug! En onvrijwillige castratie van kinderen, dat deed een dokter in het ziekenhuis he. Deden ze niet zelf, die paters. Dus. Of u daar ook eens rekening mee wilt houden. Godverdomme, Antoine, jongen, wat staat die
slachtofferrol je geil. Dat doe jij goed. Steun betuigen aan de doorgestreste kindervrienden kan in de comments. Amen.
