Salut Gerrie...
De moord op Theo van Gogh overheerste gisteren de media. Toen oud-wielrenner Gerrie Kneteman gisteren zijn laatste adem uitblies tijdens een mountainbiketocht in Bergen, maakte pas de late journaals melding van zijn overlijden. Als iemand het niet verdiende dat zijn overlijden wordt overschaduwd door een andere tragische gebeurtenis, dan is het wel Gerrie Knetemann. Onze sportcolumnist SlamDunk! blikt terug op een van de meest markante persoonlijkheden uit het vaderlandse wielrennen.Tabee Gerrie, het ga je goed!
Vergeleken met wat er gisteren in Amsterdam allemaal is gebeurd lijkt het niet belangrijk. Maar als iemand het niet verdiende dat zijn overlijden wordt overschaduwd door een andere gebeurtenis, dan is het wel oud-wielrenner Gerrie Knetemann. De Kneet was namelijk ook een man van het vrije woord. De zeldzame uitzondering in de bekrompen wielerwereld die zei wat hij vond. Sport is natuurlijk geen politiek, maar in dit opzicht doet hij niet onder voor Theo van Gogh. Knetemann was de man van grappen en grollen, maar ook de man die kritiek durfde te uiten en de man die durfde te huilen voor de camera.
Bovenal was Knetemann een groot sportman. Eén van de grootste wielerenners die we ooit gehad hebben. Huidige grootverdieners als Michael Boogerd en Erik Dekker samen komen bij lange na niet aan zijn erelijst. Financieel had hij de tijd tegen en hij kreeg minder erkenning omdat hij moest opboksen tegen de ‘grote’ Jan Raas en de nog grotere Joop Zoetemelk. Toch was De Kneet een absolute wereldtopper.
Zakelijk deed hij het na zijn carriere goed. Men lachte om Knetemann en zijn pannenkoekenimperium. De wielrenner had een aantal goedlopende restaurants. De laatste jaren was hij in zijn functie als bondscoach nauwelijks succesvol. Hoewel, medailles werden niet gehaald, maar grote problemen leverde de selectie voor het WK ook niet meer op. Dat was vóór zijn tijd wel anders. Als bondscoach was hij wel het perfecte uithangbord voor de sport.
Altijd professioneel, vriendelijk, goedlachs en klaar staan voor iedereen. Begin jaren negentig was hij té populair. Kneet liep alle shows en quizen plat op televisie en de renners wilden nog wel eens “waku waku” roepen als het over de bondscoach ging. Kneet besefte het tijdig en werd serieuzer, maar de lach en de verhalen bleven altijd. Hij was de meest kleurrijke figuur in de wielersport. Ook op internet. Kneet wist raad met computers en bestookte renners en ploegleiders onder diverse schuilnamen op dit forum over wielrennen. Nu is er een condoleance geopend.
De afgelopen jaren wakkerde het wielervuur weer aan in de sportman Knetemann door de prestaties van zijn dochter Roxanne. Helaas zal hij niet meemaken dat zij de opvolgster wordt van Leontien Zijlaard van Moorsel. Want zo goed is ze, dat zit in de genen...
SlamDunk!