Geenstijl

Het zijn weer zelfkastijdingsdagen bij de PvdA. De sociaaldemocraten moeten namelijk een nieuw voorzittertje (zie poll) kiezen en dat gaat de komende weken traditioneel gepaard met het betere moddergooien, messenrugstekerij en achterbaks gekonkel. Hou uw Volkskrant maar in de smiezen. Dit gaat oldskool oorlog worden. Koploper momenteel is uiteraard Hans Spekman, de personificatie van het Zeeman-socialisme. Dikke kans dat hij het gaat worden. Spekman is niet echt het type dat met een nederlaag genoegen neemt. Die vreet als het moet de hele week rauwe kokosmatten als hij daar het voorzitterschap van de Partij van de Allemaal Een Uitkering mee kan bemachtigen. Inzenden kon tot zondagnacht. Wat dat betreft kunnen de drie overige gegadigden hun borst natmaken. Nog niet alle namen zijn bekend, op ene Piet Boekhoudt (moehaha) na dan. Sowieso moet er eerst nog een commissie bekijken of de kandidaten wel voldoende PvdA-bloed door hun aderen hebben stromen waarna de echte verkiezing begint. Ook komen er nog een paar grote liveshows in een Hilversumse studio waarbij de kandidaten de internationale zonder begeleiding moeten zingen waarna een vakjury uiteindelijk de stemprocedure via SMS zal bepalen. Democratischer bestaat niet. Nou ja, gaat dus allemaal hartstikke spannend worden. GeenStijl doet ondertussen de ultieme outsider endorsen, het liefdevolle lid Marcel Duyvestijn. Check zijn epische sollicitatiebrief hieronder. Kwoot van de dag: "Zet drie PvdA’ers bij elkaar en je hebt een milieuvergunning nodig."

Haarlem, 6 november 2011 Geachte commissie, Aanvankelijk was ik enthousiast over de kandidatuur van Hans Spekman. Toen hij echter maar twee magere punten op tafel legde, bedacht ik me. De man zei dat hij er drie weken over nagedacht heeft. En dan komt ie met de verhuizing van het politburo van de Herengracht en een aanwas van 50.000 leden. Das mager. Bij deze dus: laat mij uw voorzittert zijn. (..) Eerst maar eens die puntjes van Spekman overtreffen. Punt 1: dat hele politburo doeken we op. Ik zal als voorzitter opereren vanuit mijn eigen keuken. Ik ben in het bezit van een vrij grote keukentafel met vier zetels en een kinderstoel, allemaal van Ikea. (Misschien is het wel aardig om te benoemen wat er bij mij allemaal op tafel ligt: een fruitmand. Een overhemd (nog in de verpakking). Lijm. Kleurpotloden. Een apparaatje voor internetbankieren. De Donald Duck. De Koran. En wat glazen, allemaal halfvol.) Punt 2: die 100.000 leden waar Spekman op mikt. Hebben jullie Hans verteld dat het gemiddelde lid tegen de zestig loopt? Ik denk het niet. We hebben nu 55.000 leden. Als we die vast kunnen houden, is dat al mooi. Maar laat ik duidelijk zijn: Zeker 25.000 leden zijn het volstrekt met mij oneens. Die wil ik derhalve royeren. Dan de campagneleiding. Eigenlijk wil ik alles over board donderen wat we nu hebben. Niks meer eerlijk, samen, socialer of wat ook. Dat gelooft toch niemand? De wereld is niet eerlijk. Je komt alleen op aarde en gaat alleen dood, daar is weinig sociaals aan. In die zin is het sociaal om iedereen een poëziebundel van Ramsey Nasr te geven, dat geeft pas troost. Nee. Je moet de menschen in het land wat anders geven dan buttons, petjes en rozen. Wat wel werkt: aandelen. Aandelen van onze kudtpartij. Daar kun je in handelen. Niet met geld, maar met ideeën. De energiekste ideeën leveren de meeste aandelen op. Die aandelen kun je weer inruilen voor zetels. Hatseflats: de beste ideeën op de mooiste zetels. Belangrijk punt is ook de verjonging. Bij elk congres valt me op dat er op de tribune alleen maar oude mensen zitten, die met de multomap op schoot allerlei onzinnige amendementen indienen, terwijl de jongeren in de catacomben met elkaar de liefde bedrijven. Dat moet eerlijker. Sowieso moet je die leden niet al te veel laten zeggen. Democratie is voor de dommen. Als Plato het voor het zeggen had in Griekenland zou Europa er heel anders voorstaan. Denk daar maar even over na. Dan die internationale vertakkingen van de PvdA. Dan bedoel ik al die fokking stichtingen die het beste met de Derde Wereld voor hebben. De Kenneth Vermeerstichting. De Alfred Mozerstichting. Anne Vondeling. Er is zelfs een betaalde internationaal secretaris. Waarom moeten we de sociaaldemocratie in het buitenland steunen, terwijl we hier inmiddels een marginale rol spelen? Laatste punt dat me te binnen schiet, is de sfeer. Zet drie PvdA’ers bij elkaar en je hebt een milieuvergunning nodig. Ach, u kent die uitspraak wel. Wij zijn dodelijk serieus. Ik denk wel eens aan Pim Fortuyn. Het plezier dat hij had, de seks, de charme, de warmte. Het zijn de mensen. Maar ook de bijeenkomsten. Bij de VVD zegt de leider drie zinnen en dan gaan ze met z’n allen aan het bier en de bitterballen. Bij ons moet je je echter door 48 colleges worstelen alvorens je in een helverlicht, gesubsidieerd jeugdhonk een verschraald biertje van een Wajonger krijgt. Ook bij Hans Spekman zie ik die sfeer niet terugkomen. Ik heb nu al drie keer het riedeltje over die caissière van de Zeeman gehoord, wier moeder geen uitkering meer krijgt. Das heel zielig. Maar daar win je geen nieuwe kiezers mee. De Zeeman-kiezer zit bij de SP of de PVV. En die blijft daar. Afficheer je liever met Apple. Of met Heineken. Mooie merken. Wil je een Lada zijn of een Mercedez? Dat is de vraag. Zegt u het maar! Alla, dat was het wel zo’n beetje. Mijn kinderen zijn nog bezig met de handtekeningen ophalen. Ik verwacht ze elk moment hier en dan zal ik ze u toe sturen. Liefdevolle groet, Marcel Duyvestijn