Geenstijl

Bassiehof nam gisteren een kijkje op het CDA-congres in Utrecht. Dergelijke christen-democratische bijeenkomsten hebben altijd een groot dagje-uit-voor-Piet-en-Mien-uit-de-provincie-gehalte. Begin zestig, ringbaard, moeder de vrouw loopt een halve meter achter haar man. Jarenlang hard gewerkt in de agrarische sector, in die hoek moet u het zoeken. Dat is dan ook gelijk de schaduwkant van (CDA-)politicus zijn: al die moekes die je voortdurend aanschieten en zeggen dat je het op tv zo goed doet. Het electoraat is verschrikkelijk. Plus: waarom Mauro misschien even moet dimmen. Ondertussen trekt datzelfde electoraat steeds meer de handen af van het CDA. En de landdag in het Beatrix theater gisteren heeft ook een niet al te positief signaal aan de achterban afgegeven. Maxime Verhagen wil dat de fractie voet bij stuk houdt en komende week als één man stemt, Ad Koppejan voelt zich juist gesterkt door de resolutie van het congres en volhardt nu nog meer in zijn stelling dat Mauro moet blijven. Dito Kathleen Ferrier ook al is die meer een ‘draaikont’ zoals een fractielid Bassiehof toevertrouwde. Het CDA is een schimmenrijk, ze zegt het een en doet het ander. En andersom.

En daar sta je dan een beetje te filosoferen aan de bar in een troosteloze zaal in een Utrechts theatercomplex. We moesten nota bene voor het glas witte wijn en het flesje bier maar liefst zeven euro aftikken. Gevolg van het restrictieve beleid van oud-Volksgezondheidminister Ab Klink (CDA) overigens: het happy hour zit in de ban. Een grote triestheid maakte zich van Bassiehof meester. Hebben de Linkse Mensen toch gelijk? Bestaat het CDA uit een bende harteloze types die zo’n Angolees kereltje koste wat het kost terug willen sturen? Al dan niet om gedoogpartner PVV te plezieren? Toen Ernst Hirsch Ballin (CDA) en Nebahat Albayrak (PvdA) de scepter over het ministerie van Justitie zwaaiden is de hele kwestie van die befaamde discretionaire bevoegdheid onder de loep genomen. Er is een ‘kader’ geformuleerd. Mauro past niet in dat kader, het is dan ook niet voor niets dat Albayrak een brief aan de pleegouders stuurde waarin stond dat de jonge knaap niet welkom was. “Mauro weet sinds de onherroepelijke afwijzing van zijn asielaanvraag op 21 februari 2007 dat hij niet langer rechtmatig in Nederland verblijft en dat hij naar Angola zal moeten terugkeren.” Ook de optie studentenvisum zag de PvdA-bewindsvrouwe niet als haalbaar. In haar brief van maandag 2 november 2009 schrijft ze dat die mogelijkheid 'waarschijnlijk niet tot de door Mauro gewenste uitkomst zal leiden'. Geen verblijfsvergunning dus. Conclusie: Mauro moet weg. Helder en duidelijk. Toch denkt Nederland daar anders over. In ieder geval de PvdA en de ChristenUnie hence hun wetsvoorstel. De wet in een notendop: minderjarige asielzoekers die langer dan acht jaar in Nederland zijn mogen blijven. Voor minderjarigen zonder ouders geldt een termijn van vijf jaar. Voorwaarde is wel dat hun lange verblijf te wijten is aan falen van de overheid. Impliciet is die wet een generaal pardon. Maar wel een generaal pardon dat er voor zorgt dat de rechten van het kind in de asielwetgeving wordt verankerd. En daarnaast een stok achter de deur voor de overheid om nou eindelijk een keer een effectief asielbeleid op poten te zetten. Laat dat nou precies de inhoud zijn van de door het CDA-congres aangenomen resolutie: een humaan beleid voor minderjarige asielkinderen. Wat ons brengt op de motie van afgelopen donderdag. De CDA-fractie vroeg Leers de procedure rondom een studievisum voor de Angolese asielzoeker te versnellen. Zou het een uitweg kunnen zijn voor de jonge knaap? Zelfs Ruud Lubbers schijnt zich tegen de zaak aan te bemoeien. En Lubbers is zoals bekend een man die erg veel plezier beleeft aan het vinden van oplossingen. Mauro liet echter al snel weten geen fan te zijn van een eventueel studentenvisum. Maar bij ons in het dorp leerden we dat je een gegeven paard niet in de bek moet kijken. Laat staan spuwen. Het valt niet uit te sluiten dat de christen-democraten - tegen het heersende beeld in – as we speak hun uiterste best voor de Angolees aan het doen zijn. Maar dan moeten de oppositie én Mauro wel willen luisteren. Effe dimmen dus. Voorts is Bassiehof van mening dat Mauro moet blijven.