Vandaag in VK: een hele hippe milieuschrijver die vrolijk mag verkondigen dat we allemaal DOOD gaan. Stormen, oorlogen en hongersnood worden ons oud-testamentische einde, zegt 'blijmoedige ondergangsprofeet' (!?)
Paul Gilding. Voormalig Greenpeacebaasje, nu auteur die mediamakkelijke metaforen gebruikt om aan te geven hoe vreselijk FUCKED we zijn. Want 'het probleem is niet de ijsbeer die moet zwemmen', maar het feit dat we 'leven op de creditcards van onze kinderen' zorgt er voor 'dat het winkelen bijna voorbij is'. Krijg je een soort 'hahaha maar dat is toch heel ernstig?'-effect van. Lachend ten onder dus. Maar waar haalt deze man zijn voorspellende gaven vandaan? Niet van de wetenschappelijke bewijzen die het
CERN levert natuurlijk. Nee, hij haalt ze uit footprint-berekeningen ('aantal koeien plus varkens delen door graan min mais vermenigvuldigd met het aantal auto's op aarde = PANIEK!'). Het klimaatprobleem is bovendien maar een symptoom. China & Saoedie-Arabië kopen Afrikaanse landbouwgrond om zelf te kunnen eten. Staten in de VS drogen uit. Grondstoffen worden duurder ondanks de crisiseconomie. Landsbesturen verliezen hun fatsoen. Een werelddictatuur met sterke leiders (niet
hij) zal moeten proberen de boel op de rails te houden. En passant waarschuwt Gilding nog even voor nationalisme en fascisme. Er wacht een wereldoorlog. We. Gaan. Allemaal.
Blijmoedig. Dood. En daarna gaan we verder als duurzame vegetariërs die ijsberen leren zwemmen en die nooit meer willen winkelen. Achter de oorlog wacht Utopia. Voor wie van tofu en gratis wonen houdt, tenminste. Geef ons die creditcard van de kinderen dus nog maar even.
Update: Foto in VK-artikel blijkt geretoucheerd. Hier het
origineel.
