In de reeks 'huilen om techniek' behandelen we vandaag
Spotify. Een extreem fijn stukje software waarmee je voor een tientje per maand gratis naar Heel Veel muziek kunt luisteren. Streaming, dus zonder gekut met kilo's mb's in vage mapjes, maar gewoon online en zelfs op je mobiele telefoon. Tot zover het leuke gedeelte. Want vanuit artiesten-oogpunt (lees: de Buma bril) is Spotify een misdadige tool die hardwerkende Buma-geregistreerden opeet. Ok, consumenten betalen in plaats van dat ze gratis downloaden, maar ze betalen te weinig! En Spotify sluit 'dealtjes' (voor sommige azijnpissers is dit een heul vies woord) met platenmaatschappijen! En 538
deugt ook niet! En vroeger was alles beter! Voor wie zich afvraagt welke artiest toch met al deze ontluisterende conclusies aan komt zetten: we hebben het hier over Hans Hulst. Van 'de Nederpopband
de Meisjes' (let op de twist). Mogen wij even MOEHA'en? Deze kroegschnabbelaar pleit dus serieus voor een
Nationale Download Coöporatie die gesteund door overheidssubsidie artiesten hun liedjes online aan laat bieden. 'Want dan kan de echte revolutie pas beginnen' aldus Hansie. Welnu Hans, neem het volgende even rustig tot je. (1) Een revolutie begint per definitie nooit bij subsidie. (2) Het
bestaat al. En het werkt. Net zoals Spotify werkt. En het door jou eveneens gehate iTunes. En net zoals artiesten prima voor zichzelf kunnen denken als het gaat om het verspreiden van hun muziek en het aanbieden van spul waar ze verder nog geld mee kunnen verdienen. Net zoals jij dat doet met je Nederpopband de Meisjes. Toch?!
