De NRC Next lezende confettigeneratie bestaat uit verwende, zelfverklaard intellectuele (ex-)langstudeerders die nog nooit honger hebben gehad (hooguit trek). Ze strijden tegen onrecht en dierenleed in de wereld door géén kiloknallers of hardloopschoenen van een merk dat kinderarbeid in Azië stimuleert te kopen, terwijl ze via Twitter en Facebook reclame voor Giro 555 of Stop AIDS Now de wereld in twibbonnen, in de veronderstelling dat hongersnood en andere onrendabelenslopers vanzelf verdwijnen als je maar genoeg digitale goodwill verspreidt (
zie ook). Maar als er een rammelende collectebus voor de deur staat, zit er natuurlijk jammer ende helaas net geen kleingeld in de portemonnee. Zo. Doelgroep gestigmatiseerd, gegeneraliseerd & gestereotypeerd. Nu even een punt maken.
Altruïsme bestaat niet. Zelfs liefnaïeve goedgevoelkomedie Friends
weet dat. Waarom niet? Omdat mensen ALTIJD hun eigen ego willen strelen als ze iets 'goeds' doen, ook als ze eigenlijk helemaal niets doen. Het bewijs stond gisteren in een luttele 94 woorden als 'Ikje' (!) in de confettibode zelve. Lezeres (
deze) leest de krant al etende, maar ziet plots een Afrikaans
hongernegertje. Dag honger (pardon: trek), hallo schuldgevoel. Maakt ze nu meteen een miljoen miljard euro over naar 555? Boekt ze een ticket Afrika om voedsel en medicijnen te brengen? NEEN. Mevrouw schrijft een Ikje dat eindigt met de zin "
Ik schaam me en hoop eigenlijk dat dit ikje niet geplaatst zal worden." En als NRC de uitgeschreven twibbon toch plaatst? Dan is dat eigenlijk
TOCH LEUK voor haar eigen ego. Moraal van dit verhaal: uiteindelijk vissen we allemaal naar zelfbevestiging. Maar daadwerkelijk in de praktijk brengen wat je predikt, da's een heel ander verhaal.