Ah, leuk, maatschappelijke discussie. Over faalouders. U weet wel, junkpapa's en psychosemama's. Ouders met een bonus-chromosoom. Los rondlopende vrouwelijke zaadcontainers met een IQ van het niveau Forrest Gump. Die dus gewoon kinderen krijgen, om ze vervolgens compleet te verwaarlozen. Check het voorbeeld in
Trouw van de zwakbegaafde moeder met optimaal begaafde baarmoeder. Zeven kids uit zeven verschillende piemels: "
Ze liet haar kinderen bijvoorbeeld midden in de winter 's nachts doodleuk alleen thuis. Ze had een nieuwe vriend. Maar de flat was ijskoud en verwaarloosd. Er lag niet eens vloerbedekking op de grond. In de box lag het jongste kind te slapen, nog een baby. Maar in de box stónd ook een kindje te slapen. Een bedje was er voor hem niet. (...) Intussen was de frituurpan aan want de dochter van twaalf wilde frietjes bakken. Zij had de moederrol volledig overgenomen. Wist zij veel dat baby's geen friet eten." Dat sommige mensen kinderen krijgen is an sich al
kindermishandeling. Kortom, prikpil er in. Baarmoeder er uit slopen. Of prostaat. Of toch niet, omdat zoiets niet aan de staat dan wel zorg is om te beslissen? Zodat er slechts symptoombestrijding overblijft, zoals bijvoorbeeld de
Maastrichtse familie waarin miljoenen wordt geïnvesteerd omdat ze compleet naast het maatschappelijke potje pissen. Dat je denkt, abortus was in dit geval beter geweest voor de kinderen. En de samenleving. Afijn, afgedwongen anticonceptie, brult u maar.
