SlamDunk! reageert...
Er was vorige week nogal wat kritiek op onze nieuwbakken sportcolumnist SlamDunk! Zo had hij volgens jullie niet het WK-afstanden, waar Nederland overigens weer flink door het ijs zakte, maar de opening van het Formule 1 seizoen moeten kiezen als onderwerp voor een column. SlamDunk! wil graag even reageren op al dat gejank over de Formule 1. SlamDunk! schrijft namelijk over sport en Formule 1 is geen sport...Formule 1 is geen sport!
Gesmeekt, bijna gebeden werd er deze week om een column over de Formule 1. Om twee opmerkingen uit een E-mail te citeren: "Het seizoen is weer begonnen" en "dat kan deze stijlloze sportcolumnist toch niet ontgaan". Allebei waar, maar er is een bescheiden complicerende factor: Formule 1 is geen sport!
Heel vroeger misschien, maar inmiddels al lang niet meer. De Formule 1 is entertainment en show. Het rondreizende autocircus is bijvoorbeeld dé natte droom van John de Mol (die onlangs zijn aandelen Manchester United verpatste) maar in feite het speeltje van de slimme zakkenvuller Bernie Ecclestone. Deze handige zakenman heeft nog steeds alle touwtjes in handen.
Vele miljarden dollars worden er in dit rapperondjesrijden gepompt en evenzoveel mensen kijken er over de hele wereld naar. Vooral mannen. Overal ter wereld schuiven zij verkrampt naar het puntje van de bank om na het verspringen van het startlicht bezweet weer onder uit te zakken. Meer nog dan bij andere sporten zijn het wannabees. Mannen die stiekem in hun Opeltje het stuur wat steviger vasthouden om vervolgens lekker te hard te rijden en dromen dat ze coureur zijn. Dat ze het toch echt niet zijn blijkt maanden later als er een rood acceptgirootje van de justitie heaumeaux uit Groningen op de deurmat ploft.
Sport is tactisch, spannend, eerlijk, keihard, emotie en onvoorspelbaar. De meeste van die kwalificaties zijn niet van toepassing op de F1. Hoeveel autootjes Bernie ook in zijn draaimolen laat meedoen: de Ferrari wint toch. Hoeveel talenten en talentlozen er ook achter het stuur kruipen: Michael Schumacher wint toch. Bij voorkeur van start tot finish op kop waarmee de F1 helemaal verworden is tot een potje achter-elkaar-aan-scheuren. Zeker als je in je spiegeltje alleen je teamgenoot ziet. De overmacht van Ferrari en Schumacher is dodelijk. Hoeveel mooie inhaalmanoeuvres zie je nog? Goed, er crasht nog eens iemand spectaculair en bij de start gaat wel eens iets goed fout, maar sport is het niet. Daarom zit terecht Olav Mol achter de microfoon te brallen. Hij is namelijk geen sportcommentator. Leuke taalverrijking hoor: "holymoly troelala wat een bocht" of "whooooooooow.... wawawawawaw die zet hem effe neer zeg". Maar verder vooral een voortdurend lesje autotechniek en het uitleggen van de onzinnige hoeveelheid regels.
Sport staat of valt ook bij idolen. Schumacher is natuurlijk de grootste (alle mannen willen het liefste zo'n rood petje). Maar sinds de Duitser reclame maakte voor de lelijkste auto ever - de Fiat Multipla - neem ik hem niet meer serieus. Als hij weer eens in gevecht is met een fles champagne, dan moet ik vaak denken aan de jonge André van Duin. Die té brede grijs en dat uitgestreken smoelwerk. Wat een act. Maar de Duister wordt aanbeden door racefans.
Dat prestaties daarvoor geen voorwaarde hoeven zijn laat Jos Verstappen natuurlijk zien. Al jaren is deze uitstralingsloze limbeau onbetekenend in Bernie's wereldje, maar toch heeft hij een fanclub met 12.000 leden! Dat 'Ons Jos' weer een jaartje vanuit de luie stoel mag toekijken scheelt SBS naar schatting 400.000 kijkers. Jammer voor die zielen, maar Jos rijdt nooit meer in Bernie's draaimolentje. Hetzelfde geldt voor de Coronellen en Crevelsen en noem ze maar op. Nederland is voor Bernie's bankrekening totaal niet interessant. Ach, als je dan wel naar uitslagen kijkt, dan is de verering van Schumacher misschien zo gek nog niet. Maar een sportheld? Nee! Zeer terecht dat hij in Duitsland bij de sportman van het jaar verkiezing al meerdere malen verloren heeft. De laatste keer verloor hij van Erik Zabel. Heerlijk.
SlamDunk!