We gaan het proberen uit te leggen, maar het zal lastig worden. Dit is dus Nederland. Het land van rode dakpannen, Opel Zafira's en Gerard Joling. Ondanks het feit dat het merendeel van de burgers netjes zorgpremie betaalt, aansluit in de dagelijkse file en elke zaterdag een winkelwagentje voortduwt, valt er wel eens iemand uit de boot. Die moet dan van de stemmen in zijn hoofd
feestgangers neerknallen of zijn kinderen in
de fik steken. Dat soort knurften stoppen we netjes in het gevang en proberen we te genezen met behulp van TBS. Zo'n forensisch-psychische behandeling is dus voor de crème de la crème van crimineel Nederland. Voor de zwaarste misdadigers, die qua hersencellen volledig unplugged leven. Tot zover niets raars. Maar nu zijn er dus onderzoeksbureaus in Nederland, die voeren analyse uit op de tevredenheid van dat soort misdadige neanderthalers. Met
conclusies als: "
Tbs-patiënten die in de dr. S. van Mesdagkliniek in Groningen verblijven, zijn ontevreden over het eten dat zij dagelijks krijgen voorgeschoteld.". We nemen nu even een minuut stilte in acht, zodat het ridicule van dit gegeven tot u door kan dringen. Ja? U heeft hem? Tbs'ers die klagen dat hun prakkie niet te kanen is. Smaakt te weinig naar mensenvlees en kleuterklabanus, waarschijnlijk. Goed, gaan we weer verder. Het onderzoeksbureau kan namelijk niet garanderen dat het onderzoek betrouwbaar is, gezien de tbs'ers die meewerkten een winkelbon van 5 euro kregen. Juist. Want dat doen Tbs'ers namelijk nogal graag. Lekker shoppen. Van de doe-het-zelf-zaak voor de kettingzaag naar de speelgoedwinkel voor het vertier. Dolletjes! We hopen dat deze uitleg enigszins verhelderd heeft waarom Nederland is zoals het is. Voor verdere inburgeringscursus neemt u de eerste deur links. Wij zijn winkelen!
