Wel eens een artiest door de aller- allerlaatste stuiptrekking van zijn eigenlijk al jaren
beëindigde carrière zien janken? Nee? Dan moet u nu even opletten. Freek de Jonge, ooit cabaretier en thans fulltime
zeikstraal mocht in het Vlaamse Sporza een liedje doen. In Nederland weten we al een tijdje dat Freek funest is voor de
zuurgraad van je programma met zijn
verongelijkte geroeptoeter (steekwoorden: alles, is, kut, behalve, ik, en, mijn, verfijnde, kunst) maar in België is dat besef nog niet geheel doorgedrongen. Waarschuwing: de nu volgende beelden zijn niet zo prettig om naar te kijken. Freek had een woest dramatisch schreeuwlied verzonnen over de nationale identiteit van België (opdr. 4 eerstejaars oefenexamen 1986 Kleinkunst academie) maar slaagde er helaas niet in de tekst te onthouden dan wel zijn gitaar op de afgesproken manier te bespelen. Dan krijg je dus een heleboel gestamel, tekst kwijt, opnieuw beginnen, verontschuldigen, weer tekst kwijt, kunstmatige pauze inlassen om na te denken, gitaartje pleurt bijna uit elkaar van de zenuwen, AAAH laat het stoppen!
Heer, heb meelij met Freek de Jonge...