Geenstijl

De eerste horrorverhalen over de tacohoest in den vreemde zijn binnen. Zojuist ontvingen wij onderstaand relaas van een ternauwernood meerderjarige Spanje-ganger. Als u nog redenen zocht om NOOIT de Nederlandse enclaves aan de Costa's te bezoeken. Kuch kuch. Wat zegt u? Shotjes uit een navel gelurkt in Blanes? Achter een banaan gehangen in Torremolinos? Ontmaagd in Salou? Daar is het gat van de timmerman. Het was leuk u gekend te hebben. Veel sterkte tijdens de laatste loodjes. Tot nooit meer ziens. Hatsjoe! "Beste GeenStijl: Ik lees net het artikel over de Mexicaanse griep in Spanje onder de jongeren. Precies een week geleden ben ik thuis gekomen vanuit Blanes. Daar ben ik twee weken geweest en een paar dagen ná aankomst ben ik ziek geworden. Koorts, grieperig, diarree. hoofdpijn etc. Dus ben ik naar de plaatselijke arts geweest. Binnen no-time stond de ambulance voor de deur en vertelde de arts dat ik mee moest naar het ziekenhuis in Barcelona."

Dus ik met zwaailichten aan en loeiende sirene naar Barcelona. Daar aangekomen mocht ik de ambulance niet uit voordat de hele benedenverdieping mondkapjes op had. Dit terwijl de arts dacht dat ik geen Mexicaanse griep had. Desondanks moest ik ook in het ziekenhuis in quarantaine. Aangezien niemand Engels sprak kon niemand me vertellen wat er aan de hand was. Daar heb ik vier uur gelegen (kon nog steeds niet slapen van de pijn) met verkeerd infuus. De enige dokter die een beetje gebrekkig Engels sprak vertelde me gedurende een grote hoestbui dat er niks met me aan de hand was. De terugrit zou door het ziekenhuis verzorgd worden zodat ik nog terug kon komen op de camping. Echter, ik moest drie uur wachten op de ambulance, dus dat heb ik niet gedaan. Uiteindelijk ben ik met taxi's en de trein terug naar Blanes gegaan. Al hoestend en proestend. Terug op de camping moesten mijnn vrienden de hele kwestie een beetje stil houden zodat er geen paniek zou uitbreken. Een vreemd verzoek aangezien het ziekenhuis beweerde dat ik niks onder de leden had. Omdat ik het toch een vreemd verhaal vond is de reisleiding met de ziekenhuispapieren naar de plaatselijke arts gegaan die goed Spaans en Engels sprak. Via hen hoorde ik dat ik waarschijnlijk bronchitis (bacteriële infectie in de longen) had en kreeg ik een lijst met medicijnen die ik moest nemen. Lang verhaal kort: Ik dus een week doodziek op bed gelegen, mocht geen zon, geen alcohol, geen inspanning, helemaal niks. Toch raar als je in principe alleen wat bronchitis hebt. Uiteindelijk thuis gekomen vertelde mijn huisarts dat ik daadwerkelijk wél de Mexicaanse griep had opgelopen. Wat ik met mijn verhaaltje probeer te vertellen is dat er veel meer mensen de Mexicaanse griep hebben (Vooral in Blanes en Spanje) dan de cijfers aangeven. Ik ben er van overtuigd dat de arts mij niet grondig wilde behandelen omdat hij bang was dat de media Blanes zouden gaan noemen in verband met de Mexicaanse Griep. Het ziekenhuis in Barcelona was doodsbang om mij terug naar de camping te sturen. Ik had daar eigenlijk een paar nachten moeten blijven maar werd zo weer buiten gezet. Het zou mij niet verbazen als ter plekke al de Mexicaanse griep bij mij was vastgesteld. Dus méér en méér dan 1500 besmettingen. Mijn griepgeval is daar niet in meegerekend. Dus tel er maar vast eentje bij op. En geloof mij, er lopen er meer rond daar in Blanes. Vooral omdat ik dacht dat ik het niet had en daar vrolijk door alle uitgaansgelegenheden ben gelopen. Spanje bedankt!