Koelman doet Dion Graus
Het is weer tijd voor onze zeer gewaardeerde columnist Luuk Koelman. Wat later dan u van hem gewend bent, maar dat had alles te maken met zijn bezoek aan de Oktoberfesten in München. Geen vogels vandaag, maar Dion Graus. Sidekick van die andere columnist Geert Wilders. Enfin om een lang verhaal kort te maken: Dion, buk je even...Een passie voor het leven (4)
Dit is een hufterig land geworden. Aan het woord is vogel- en dierenvriend Dion. Hij heeft zojuist een behoorlijke tegenslag te verwerken gekregen. De dierenambulance was net te laat om een muis te redden die vastzat in een wasmachine. Het voorval laat de 39-jarige Dion de rest van de dag niet meer los, want hij wil er zijn voor alle zielige dieren. Zoals hij er ook graag wil zijn voor alle blanke Nederlanders. We moeten ons land beschermen, onze cultuur moet dominant blijven. Dat wil het volk en ik strijd voor het volk, als een soort ridder. Ridder Dion, dat ben ik. Ik leek als kind ook heel erg op Floris, dat zegt iedereen.
Dion is naar eigen zeggen geboren met een missie. Dat komt volgens hem door een vernauwing in zijn luchtpijp waardoor hij als zuigeling bijna overleed. Als gevolg daarvan neemt hij het nu altijd op voor de zwakkeren in onze samenleving. Daarom adoreren de mensen in Limburg hem. Even later snelt Dion naar het politiebureau van Heerlen. Daar wil hij overleg met agenten. Er moeten animal cops komen, speciaal getrainde agenten die dierenmishandeling bestrijden.
Wanneer gaat dit alles gebeuren? Als Dion in de Tweede Kamer zit. En die kans is levensgroot aanwezig want Dion Graus is de sidekick van Geert Wilders. Hij staat als derde geplaatst op de kandidatenlijst van Wilders Partij van de Vrijheid, die in peilingen goed is voor 2 tot 5 zetels. Naast zijn Kamerwerk wil Dion een rol in een Nederlandse speelfilm en gaat hij zijn levensverhaal op papier zetten. Daar zit dan alles in. Ook mijn seksuele ervaringen. Zijn verdere taken als volksvertegenwoordiger heeft Dion nog niet zo helder voor de geest, maar misschien kom ik wel naast Femke Halsema te zitten in de Kamer.
De overdosis aan eigenwaarde, de grootheidsfantasieën, de obsessie bewonderd te willen worden - er is geen psychiater voor nodig om aan de hand van het Volkskrant-interview te constateren dat Dion Graus lijdt onder een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Dat is verder helemaal niet erg (met de juiste medicatie valt daar prima mee te leven) maar je vraagt je wel af wat Wilders met deze hofnar wil. Nog wonderlijker is het dat hij Graus in het televisieprogramma Business Class een kanjer noemt. Het is niet met droge ogen aan te zien.
Wilders weet dat natuurlijk ook, gepokt en gemazeld als hij is in de politiek. Door Dion Graus binnen te halen als representant van de jongens uit het volk ontdeed hij zich van het intellectuele element Bart Jan Spruyt. De oprichter van de conservatieve denktank Edmund Burke Stichting bedankte recentelijk voor de tweede plaats op de kandidatenlijst van Wilders partij. Spruyt had gehoopt dat er fatsoenlijke, capabele mensen zouden meedoen waarmee je serieus politiek kunt bedrijven. Maar dat is niet gebeurd. Om daaraan toe te voegen: het was te veel Ik, Geert Wilders.
Ook Joost Eerdmans hield de eer aan zichzelf. Samen met Pastors, Wilders en Spruyt werkte hij enkele maanden in het diepste geheim aan een conservatieve tekst die later bekend zou worden als de onafhankelijkheidsverklaring. Toen Wilders in het televisieprogramma Netwerk die verklaring vervolgens in zijn eentje presenteerde, was ook voor Eerdmans de boodschap duidelijk: Wilders duldt niemand naast zich.
Nou ja, niemand. Behalve dan die kanjer van een Dion Graus.
Luuk Koelman