Geenstijl

Onze weekend-columnist StarF*cker keek televisie en zag dat het goed was. Tussen alle ellende die de treurbuis vandaag de dag vult, vond hij eindelijk een programma dat nog die ouderwetse eerlijkheid en degelijkheid laat zien: de belevenissen van Frans Bauer. "Fransje belichaamt veel meer het Nederland van 2003 dan al die malloten die in naam van het vaderland met Mein Kampf onder het hoofdkussen slapen en regelmatig met hun spijkerlaarzen door straten en stegen marcheren om te getuigen van hun rechts-extreme ideeën en hun liefde voor het blanke vaderland."

Frans Bauer: Hollands fenomeen

Ik ga mezelf hier outen. Uit de kast komen heet dat in sommige kringen. Ik ben sinds een aantal weken totaal in de ban van Frans Bauer. Deze vrolijke zanger op bruiloften en partijen heeft totaal mijn hart gestolen. Fransje belichaamt veel meer het Nederland van 2003 dan al die malloten die in naam van het vaderland met Mein Kampf onder het hoofdkussen slapen en regelmatig met hun spijkerlaarzen door straten en stegen marcheren om te getuigen van hun rechts-extreme ideeën en hun liefde voor het blanke vaderland. Zeg maar die malloot van een Constant Kusters en die hersenloze nageboorte van een Michiel Smit. Hun Oranje verbleekt bij hetgeen twee maal per week vanuit huize Bauer via de treurbuis tot ons komt.

Allereerst zijn echtgenote. Een blonde stoot luisterend naar de naam Mariska. Een dame die thuis bereidwillig een eitje bakt zonder te zeuren. Behendig manoeuvreert ze met de strijkbout, weet hoe ze een goede biefstuk bakt en staat immer voor manlief klaar zonder te zeuren, iets dat net zo bij de moderne vrouw in 2003 hoort als ongeremde seks. Mevrouw Bauer ís seks. De camera heeft nog geen shot gemaakt in de slaapkamer, maar ik ben er absoluut van overtuigd dat de populaire zanger geen spatje actie tekort komt. Het is zo'n dame bij wie je uit oprechte adoratie net iets meer tijd besteedt aan het voorspel en bij wie je niet meteen in slaap valt na een stevige ragpartij.

En dan Frans zelf. Professioneel bezig om het land duidelijk te maken dat er uit Brabant wel degelijk iets goed komt en dat er in dit nep-België meer gebeurt dan herenseks in een Anne Frankplantsoen of het ondermaatse voetbal van PSV. Ik betrap me erop dat ik tamelijk uitbundig meeneurie als er weer zo'n vrolijk deuntje uit de Bauer-hitfabriek uit de speakers van mijn radio schalt. Verder kan ik mijn plezier niet op als ik lees hoe veel avonden de vrolijke Frans het sportpaleis Ahoy te Rotjeknor volspeelt. En hoe hij daarvoor in alle RTL Boulevards en Harten van Nederland voorbij komt.

Want laten we eerlijk zijn: de hormonen gieren door ons lijf bij de inkijk in huize Bauer. Als mannen willen we allemaal wel zo'n blonde stoot als mevrouw Bauer, die nog zonder mekkeren het boterhammetje smeert, het overhemdje strijkt, niet zeurt als het een keer laat wordt en zich - volgens mij - ook zonder veel oppositie overgeeft aan de orale seks. Die volgens mij ook zelden hoofdpijn heeft als Fransje zijn harde plasser tegen het meisje aanhoudt. Verder is ook de familie van 'mijn Frans' fantastisch. De ouders, de neven en nichten en de immense voorraad frikadellen en kroketten die bij iedere gelegenheid ongegeneerd op tafel gaan.

De lotgevallen van 'de Bauers' is de beste televisie die er in jaren op de Nederlandse treurbuis is gebracht. Een heerlijke inkijk in het 'normale' Nederland van 2003. Waar gelachen wordt als die Wilma Nanninga met haar treurige hangtieten de al even trieste Sterrenbeurs probeert op te leuken. En waar geluk heel gewoon is...

StarF*cker