Schokkende reportage-alert! In een indringend gesprek voor NRC Handelsblad praten een aantal ouders openhartig over het verschrikkelijke leed dat hun gezin is overkomen. De impact die het heeft op het leven van hun kinderen, maar vooral hun eigen leven en het beeld dat ze hadden van de toekomst. Het is het verhaal van ouders die in één keer alle grond onder hun voeten weggeslagen zagen worden. Ouders met een goede baan, een leuke schooltijd op het gymnasium achter de rug en een rijk cultureel leven vol kunst en inhoudelijkheid. Maar ook deze ouders kan het lot treffen. Het lot dat
EEN VMBO KIND heet. Check ene Brigitte Duynstee (neerlandica, manlief is huisarts)
huilie huilie doen om haar lieve en kwestbare dochter, die ondanks alle goede bedoelingen toch echt een vmbo'ert bleek:
"We vonden het vmbo vreselijk, met name vanwege het sociale aspect. Je hoort altijd verschrikkelijke verhalen. (...) Ik dacht: nu komt mijn lieve, zachtaardige dochter tussen al die rouwdouwers in een grof klimaat terecht." Duynstee stoort zich verder aan de 'gespreksonderwerpen en roddels' waar haar dochter mee thuis komt, en ook de tijdschriften en 'het soort boeken' dat ze leest vindt mama maar niks. Een andere ouder stamelt dat haar zoon zelfs dialect(!!!) ging praten op het vmbo! Ons kind, een Tokkie! Dat is even slikken, ook voor Tamar Rubinstein (beeldend kunstenares). Die ontdekte dat er dus bijna GEEN leuke elitaire culturele kunstzinnige creatieve zinnenprikkelende vmbo scholen te vinden zijn!
"Het zijn bijna allemaal grote zwarte scholen met veel gelazer, metaaldetectiepoortjes voor de ingang enzovoort. Ik ben een keer bij zo'n school gaan kijken en werd al voor de deur verrot gescholden." Ja mevrouwtje, zo gaat dat in de echte wereld. Nog even en uw dochter zit achter de kassa bij de Lidl. En wat zullen de buren daar van denken?
