Geenstijl

Nog even terugkomend op onze gezagsondermijnende gristenfundamentalist op Defensie. Het interview dat Eimert van Middelkoop in Vrij Nederland gaf lijkt als een boemerang midden in zijn gezicht terug te slaan. Militaire vakbonden eisen zijn vertrek en de Minister moest diep door het stof om opgewonden Kamerleden zijn excuses te laten aanvaarden. "Indien mij geen vrijstelling was verleend had ik uiteraard gehoor gegeven aan de oproep voor werkelijke dienst. Daarover kan geen misverstand bestaan." aldus DEZE brief aan de Kamer. Maar is dat wel zo? GeenStijl dook in de jonge jaren van Eimert en kwam door Calvinistische waanbeelden zwaar gehersenspoeld terug. Vooral de tijd tussen Van Middelkoops studie Sociologie in 1971 en zijn werk als fractiemedewerker van het Gereformeerd Politiek Verbond (GPV) in 1973 zijn interessant. Eimert was toen een vroege twintiger, in de kracht van zijn leven en rijp voor de verplichte 18 maanden dienstplicht. Toch bleef de fanatieke 'vrijgemaakte' gristen gevrijwaard van schuttersputjes graven, kleren opvouwen en kamerinspectie. Hoe kreeg hij dat voor elkaar?

Tijdens zijn studie Sociologie in de periode 1966-1971 behaalde Van Middelkoop de leeftijd van 18 jaar en werd dus dienstplichtig. Vanwege deze studie kreeg hij uitstel. Toen hij in 1971 zijn kandidaats behaalde was hij dus 22. Conform zijn officiële biografie was Van Middelkoop in 1971 en 1972 als docent verbonden aan de Gereformeerde Sociale Academie (GSA) te Zwolle. Waarom hoefde Eimert zijn diensttijd niet in te halen en kon hij in die periode ongestoord aan de slag als docent bij de GSA? Maakte de academie zich hard voor het uitstel van Van Middelkoop? Wat voor soort school was de GSA eigenlijk? De Academie, die tegenwoordig is opgegaan in de Gereformeerde hogeschool, was het eindproduct van vele kerkscheuringen die in het na-oorlogse Nederland plaatsvonden. Van Middelkoop was zoals gezegd van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Een stroming die toentertijd zeker niet vrij was van radicale ideeën omtrent het stichten van een theocratie in Nederland. De zogenaamde Vrijgemaakten stonden ook wel bekend als Artikel-31'ers, die laatste jaren vooral in het nieuws kwamen vanwege onderdrukte seksualiteit. Denk aan de pedofiele aardrijkskundeleraar op de Guido de Bresschool in Amersfoort en de gestoorde man in Krimpen aan den IJssel, die zijn dochter van 6 maanden oud misbruikte. In dat licht is natuurlijk ook de relatie van Van Middelkoop met zijn homoseksuele broer Freek pikant. Boze tongen beweren dat Freek begin jaren zeventig een verhouding had met de zus van Joke Poot, de vrouw van Eimert. Toen die verkering uitging, bleek Freek binnen een week homo te zijn en binnen nog een week keerde Freek de kerk zijn rug toe, terwijl hij op dat moment toch belijdend lid was van de Enig Ware Kerk, die van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Pikant is dat homoseksuelen pas in 1974 verplicht werden ook in dienst te gaan. Was Eimert soms jaloers op zijn roze broeder? Over de werkzaamheden van Van Middelkoop als docent bij de GSA is niet veel bekend. Wel weten we dat de Academie pal stond voor de zogenaamde 'Reformatorische wijsbegeerte'. Een soort sprookjesideaal waarbij wordt uitgegaan van de stelling dat alle wetenschap rust op bepaalde "voorwetenschappelijke" kennis of vooronderstellingen die in wezen een religieus karakter hebben. Ook Van Middelkoop gelooft heilig in deze redelijke krankzinnige gristenpropaganda. Dit is slechts een stap verwijderd van het Creationisme, waarbinnen het heel normaal is de evolutietheorie te verwerpen, en uit gaan van een schepper en diens intelligent design. Echt het soort educatie waar een seculier land op zit te wachten. Terug naar het verkregen uitstel: De 'persoonlijke onmisbaarheid' waarmee Van Middelkoop zijn dienstplicht ontweek was subjectief. Een briefje van de werkgever was destijds vaak al voldoende voor het gewenste resultaat. Echter, jonge mannen met een eigen zaak kregen bijna altijd nul op het rekest. Blijkbaar was de toen 22-jarige Van Middelkoop als docent op een Gereformeerde Academie zo onmisbaar dat vrijstelling geen enkel probleem was. Zoals bekend was het tekort van Gereformeerde leraren in de jaren zeventig *kuch* schrijnend. Waarom zou het leraarschap gedurende 2 jaar reden zijn om Van Middelkoop uitstel van zijn dienstplicht te verlenen? De zogenaamde politieke onmisbaarheid ontstond pas tijdens zijn werkzaamheden bij het Gereformeerd Politiek Verbond in 1973. De vraag komt dan ook naar boven: Heeft Van Middelkoop niet gesjoemeld met zijn dienstplicht? Persoonlijke onmisbaarheid kon ook van toepassing zijn op de thuis-situatie. Te denken valt aan een gedeeltelijke of volledig kostwinnerschap of werkzaamheden thuis wegens invaliditeit van een van de ouders. Van Middelkoop was de oudste in een gezin van zeven kinderen. Maar van een gezinsdrama waardoor Eimert de broodwinning op zijn schouders moest nemen is niets bekend. Bovendien trouwde Van Middelkoop in 1971 en werd dus kostwinner voor zichzelf. Als de gezinssituatie reden was geweest voor de vrijstelling had Van Middelkoop dat zonder probleem in het Vrij Nederland kunnen vermelden. Wellicht had het gemak waarmee Van Middelkoop onder de dienst uitkwam niet zoveel van doen met zijn baantje bij het GPV. Het is algemeen bekend dat burgemeesters van kleine dorpen - zoals bijvoorbeeld Berkel & Rodenrijs - in ruil voor diensten en goederen een hoop konden betekenen voor potentiële dienstweigeraars. Misschien had de familie Van Middelkoop nog een lapje grond over of een ouwe sok met zwart geld onder het ouderlijk bed liggen. De Minister van Oorlog geeft tenslotte zelf ruimhartig toe destijds met een gezagsprobleem te kampen. Een leugentje om eigen bestwil en de aanstaande politieke carrière van Eimert van Middelkoop kon niet worden vertraagd door militaire dienst. Laten we eerlijk zijn, het ontwijken van de dienstplicht was jarenlang een nationale sport in Nederland. Bovenaan de lijst met smoezen stond 'gewetensverklaring'. Zelfs de Haagse grappenmaker Sjaak Bral blijkt te zijn afgekeurd wegens zijn vermeende geloofsovertuiging. Het is niet moeilijk voor te stellen dat zelfs Van Middelkoop, iemand van het Enige Ware Geloof en een Calvinist in hart en nieren, voor de goede zaak heeft gejokt. Amen.