Geenstijl

GeenStijl heeft nu bijna 100.000 geregistreerde reaguurders, en dan is het logisch dat er wel eens wat fout gaat. In het hoofd van een reaguurder dus. Sommige types verwijderen we met een permaban voor altijd van onze site, sommige lieden krijgen een tijdelijke ban omdat ze eerst hebben lopen zuipen en vervolgens gaan commenten. Moderator GU heeft nu een nieuw regime ingesteld. Het ESSAY-REGIME. Heb je een ban opgelopen? Probeer het dan zelf maar eens. Schrijf een strafessay, dat zal je leren. Reaguurder Nattebever was als eerste aan de beurt. Schijf een essay waarin je de volgende vragen afdoende beantwoord: Wat was het hoofdthema van Fjodor Dostojevski in het hoofdstuk De grootinquisiteur van Sevilla? en advocaat Fetjoekovitsj speelt een belangrijke bijrol. Hoe verhoudt dit zich tot Procureur Kirillovitsj's requisitoir? Ohja, mocht uit nacontrole blijken dat u plagiaat pleegt, dan zijn de gevolgen verschrikkelijk.

Mijn Essay Over Dostojevski Dostojewski's thema in het GI-verhaal is dat de mensen nooit op zoek zijn geweest naar vrijheid, dat niet aankunnen en dat Christus zich dus vergist heeft. En hij, de GI, zorgt ervoor dat er toch nog wat terecht van het christendom. De Groot-Inquisiteur is daarmee een leugenaar. Zo iemand is niet gesneden uit het hout van de vroom-satanische drang om de mensheid de waarheid te besparen, maar uit dat van de angst, de wrok en het plezier om de zwakken te intimideren. Hij denkt dat hij tragisch is omdat hij denkt in te zien wat goed is voor de mens - een zielige fanatiekeling, meer niet. Deze gedachten kun je (vrijwel letterlijk) vinden in John Gray's Strohonden, een boek dat ik je kan aanraden. Genoemde Gray belt mij soms, als hij er niet helemaal uit komt. Dostojewski's bedoeling met zijn verhaal over de GI is wat duister. 't Kan zijn dat hij het oordeel van de GI deelt, wat mij niet zou verbazen. Hij was toch een soort van christen en zag scherp de tekortkomingen van de kerk, maar wist ook niet wat hij daarmee moest beginnen. Maar dacht je dat hij het probleem van de theodicee oplost? Welnee. In feite is dat het thema van het hele boek. Hoe kan er een goede God zijn en hoe is dat te verenigen met de duidelijk waarneembare ellende waarmee de gemiddelde mens moet leven? Anders gezegd: een God die almachtig is en lijden toestaat is ofwel niet almachtig ofwel een sadist. Dostojewski is daar nooit goed uitgekomen. Zijn leed is naar huidige maatstaven volstrekt ridicuul, selfinflicted, op het pathologische af. Over die theodicee staat trouwens interessante dingen in het toevallig vannacht door mij gelezen boek van Sam Harris, Brief aan een christelijke natie. Je zou er depressief van worden. Alleen al daarom is het beter niet in spaghettimonsters te geloven. Kirillovitsj is een onnozelaar. Hij maakt van de rechtszaak een soort algemene beschouwing over de Werdegang van moedertje Rusland. Fetjoekovitsj is wel zo handig daar niet in mee te gaan en te bepleiten dat van een vadermoord geen sprake kan zijn als er in feite geen vader is (de Ouwe was niet zo'n beste, zoals je je misschien herinnert). K., zou je kunnen zeggen, deduceert, waar F. de waarheid veeleer vanuit de inductie zoekt - waar je niet verder mee komt, maar dit terzijde. Je zult begrijpen dat mijn sympathie naar Ivan uitgaat. nattebever Antwoord: GU: vooruit, B minus. Unban.