We gaan even terug naar 1999. Het jaar dat Lance Armstrong voor het eerst de tour won, Big Brother I miljoenen aan den buisch kluisterde, de Ford Focus tot Auto van het jaar werd uitgeroepen en hardwerkende burgers nog gewoon met guldens konden betalen. Het jaar ook van Britneys
Baby, hit me one more time, de bioscoophoax Blair Witch Project en de abonimabel lelijke
iBooks van Apple. Het internet in die dagen stelde geen ene f*ck voor. De 1.0 bubble moest nog komen. Fleischbaum was een dodeboom-journalist in dienst van het Koningshuis. Hoxha liep met een geigerteller over de Ground Zero van de Bijlmerramp, en Pritt zat te trollen in het FokForum onder de nick 'TaalPolitie'. Retecool werkte op zaterdag nog gewoon bij pa in de zaak. De Sargasso's zaten met hun loopneuzen en corduroy jasjes in
Russische Boeken te wurmen en de Volkomenkutjes knisperden elke avond hun handdoekjes vol op Playboy-fotoos van Tatjana Simic. De Nederlandse blogosfeer in die tijd werd volgeschreven door noeste pioniers als
Tonie,
De Kolonel en een of andere lul met vingers uit 010. Niet dat er veel gebeurde op dat internet. De Twin Towers stonden immers nog overeind, Pim & Theo leefden nog en D66 was een regeringspartij. Internet was vooral om te lachen fuck you zomaar. We lachten ons een breuk om millenniumhoaxer Maurice de Hond, en om Dean & Nigel, twee Britse lads, die de nobele kunst van het
blending in hadden uitgevonden. Met een digitale camera en een tas vol props de straat op, en dan mensen imiteren.
HUMOR, soort van.
