Brief aan een voormalige vriend
Zelfs die lbo-opleiding bleek voor jou iets te hoog gegrepen, dus ik kan het je eigenlijk ook weer niet echt kwalijk nemen. Je probeerde lange tijd een baan te vinden, maar iedereen snapt dat het demotiverend werkt als zelfs de sociale werkplaats je niet wil hebben. Dus zit je nu fulltime time thuis, zonder iets om handen. Dan slaat de verveling toe, dat snap ik ook wel. Ik begrijp zelfs nog wel dat je af en toe de Chick of de Candy koopt, want sinds je vriendin je in de steek liet voor die bouwvakker - "Ik wil gewoon wat meer diepgang schat" - is dat je enige contact met het andere geslacht. Fine with me, ik wil het allemaal niet eens weten. Dat je de zaterdagavond anders doorbrengt dan normale mensen: ook prima. Maar op het moment dat je het resultaat van die pseudo-creatieve weekendbesteding aan me e-mailt, is bij mij de pijngrens ruimschoots en onherstelbaar overschreden. Het doet me pijn - dat snap je denk ik wel - maar een voorzetting van onze vriendschap lijkt me na je laatste e-mail helaas niet meer mogelijk. Vaarwel stakker... (NSFW!)