De kogel is door de kerk. Michael Rasmussen had niet mogen starten in de Tour. Weet u nog, die graatmagere renner van de Rabobank. De Deen reed deze zomer lange tijd in het geel, dankzij een epo-kuur die hij in alle rust voorafgaand aan de Tour in Italië volgde. Voor de dopingjagers zat hij in Mexico, maar Rasmussen en de ploegleiding
wisten wel beter. In april van dit jaar zat Rasmussen aan een opbouwkuurtje toen Rabo hem vliegtickets stuurde voor hoogtestage in de Pyreneeën. Rasmussen wilde wel, maar vroeg hen de reis stil te houden omdat hij officieel in Mexico verbleef. In plaats van meneer gelijk de ploeg uit te donderen, bleef het bij een reprimande. En dan die gewraakte periode in juni. Oh wat voelde de Rabo-ploegleiding zich bedrogen. Advocaten en paarse broeken werden ingevlogen om de boel te downplayen. Dan nu de werkelijkheid: de ploeg heeft het wielervolk gewoon belazerd. Zo wist ploegleider Erik Breukink exact dat Rasmussen niet in Mexico, maar in Italië zat. Sterker nog, in de gewraakte periode deed Breukink
gewoon een bakkie met Rasmussen in het Italiaanse Bergamo. Alles om die gele trui voor het eerst sinds 1980 weer eens door een Nederlandse ploeg naar Parijs te loodsen. Eindconclusie: Theo de Rooy is geslachtofferd, Rasmussen is een
ordinaire junk en Eric Breukink, die wij toch altijd hoog hadden zitten, is een hypocriet en een leugenaar.
