Geenstijl

Eindelijk begint de collectieve en PR-gestuurde 'respectvolle' benadering van MH17 plaats te maken voor meer en hardere openlijke kritiek op het functioneren falen van Nederland. Onder de deken van rouw die over het MH17-dossier gedrapeerd lag, woedt een heleboel internationale onvrede en kritiek en zelfs de staatsgezinde redactie van NPO Nieuwsuur durft het nu eindelijk aan om daar repo's over te maken. Gisterenavond, in 15 ontluisterende minuten, werd de aanpak van Rutte met een paar gerichte schoten neergehaald. De Oekraïense ambassadeur, een Oekraïense legerwoordvoerder, de "politiek leider" van de separatisten, en de Maleisiërs: allemaal zeiden en zeggen ze hetzelfde. 'Nederland had met de separatisten moeten bellen, met Rusland moeten onderhandelen, de rampplek moeten opeisen en deze veilig kunnen en móeten stellen, en Nederland deed en doet als 'leider in het onderzoek' simpelweg niet genoeg'. De ambassadeur noemt het zelfs een 'morele plicht', die Rutte verzuimd heeft. Nederland volgde liever de methode-Timmerfrans: diplomatie was belangrijker dan daden. Naar buiten toe werd in zorgvuldig geregisseerde persmomentjes met de MinPres en via gladde multilinguale mediaoptredens van Timmerfrans de schijn van voortvarendheid opgehouden. Dat beeld is eindelijk aan het verkruimelen, in binnen- en buitenland. Het MH17-onderzoek is een flop en een puinhoop, na 3,5 maand staat Nederland met lege handen en nu moet Bert Koenders, nota bene de politieke PvdAartsrivaal van Timmerfrans, het dossier naar een goed einde brengen. Kortom. Die onderste steen hangt inmiddels als een molensteen om Mark z'n nek en het is maar de vraag hoe lang zijn rubberen ruggengraat dat gewicht kan dragen.