Geenstijl

Het is weekend. Gewoon, zomaar. Omdat dat ooit eens afgesproken is. Op vrijdag begint het weekend. Met bitterballen. En mini-frikadellen, mini-kaassouflés en kipnuggets. Vergeet de rosé, de witte wijn en het bier ook niet. En Fristi voor die lutsers die geen alcohol drinken. Ouwehoeren over de week. Over het weer. Over het bedrijf. Over die collega die weer heeft afgezegd voor het gezellig samen zijn. Dezelfde anekdotes over dat bedrijfsfeestje dat veel minder grappig was in werkelijkheid dan in de verhalen. Hoe het met je vrouw gaat. Ja, best. En de kinderen. Ook goed, weer naar school, he. Morgen met je amateurteam prutsen in de wei tegen een ander prutsend amateurteam. De auto wassen. In de avond kaasplankje met de buren, die toevallig erg goede vrienden zijn geworden. Zondag de familie, eigen en schoon. Chagrijnige kids met hun DS en PSP naar oma slepen, dat werk. Voetbalsamenvattingen kijken. En zo’n realityshow waar de vrouw fan is. Vroeg naar bed, want maandag roept het kantoor weer. Top, het is weekend. Hey, knuppeltutjes, hedonisme en decadentie bestaan niet voor niks. Ga los als Enola Gay. De bommenluiken staan open. Prettig weekend.