Het is weekend. Huis op
slot, de neon
geïnfiltreerde nachtlucht van de stad voldoet als
dak boven je hoofd. Je bent de
drugs waar het nachtleven aan
verslaafd is. Je bent de
tattoeage die iedereen wil
hebben.
Aantrekkelijk voor
vrouwen als een militair met twee
puppies in zijn armen.
Surf door de
straten met het
zelfvertrouwen van een
pooier met grootheidswaanzin.
Bruut bonkende dreunen
beuken door de
betonnen muren van verlopen discotheken, jij glijdt er langs. Verzamel je
wolf gang, maak je eigen
feest, vier je eigen
apocalyps. Omdat je het
waard bent. Jij schrijft de
symfonie van je eigen weekend, de
melodie van de
masturberende maatschappij. Wees geen
fader, die het leven van mensen binnenkomt en vrijwel gelijk weer
geruisloos verlaat, doodgenegeerd. Nee, betreed de
remix en gooi de
beuk er in. Fake je
orgasme als een eindbaas. Werk is een wazige
herinnering van verdronken dagen die achter je liggen en ooit weer zullen
herrijzen. Maar nu even
niet. Nu ben jij de baas van de tijd, de
reputatiemaker, de instant
afgod van iedereen die je gaat ontmoeten. Zo overweldigend
onhoudbaar, dat zelfs de zeik die je
vannacht tegen de boom aan zult
pissen als nectar voor de
goden is. Zeg dat het niet waar is. Zeg het. Geef dit weekend een
speech. Doe
het. En vergeet nooit de
wijsheid die Alexander de Grote aan alle
mannen meegaf: je bent nooit te
oud om te heerschen met
Mario Kart. We
bellen.
Prettig weekend. Ook namens
Skeletor Jesus.
