Het is Black Achievement Month en dat moet u weten ook. Bij De Correspondent zijn ze zwaar moreel gechanteerd met verwijten van racisme om echt een heerlijk krankzinnig stuk van een paar beroepskwetsjankies te plaatsen over "vergeten zwarte mensen in de geschiedenis". Het is namelijk mode onder SJW's van rijkgepigmenteerde persuasie om de geschiedenis zo te herschrijven dat alle goede dingen van het leven (wetenschap, mooie muziek, intellectuele vooruitgang) te danken zijn aan zwarte mensen, in plaats van de Faradays, Mozarts en Hegels die je in de "imperialistiese geschiedenis" aantreft. Dat leidt echt tot hi-la-ri-sche geschiedvervalsing: Afrocentrisme. Parel op de kroon van de zwartepietificatie is de "we wuz kangz"-mythe waarin bepaalde UvA-typjes claimen dat de Egyptenaren zwart waren en dat eigenlijk alles wat we daarna als beschaving hebben gedaan gepikt hebben van de Egyptenaren. Compleet onzin, maar toch: het artikel in de Corrie begint uiteraard met wel met de "We wuz Kangz"-mythe over Imhotep, kennelijk een Michaelangelo die we over het hoofd gezien hebben (en die ook nog eens zwart bleek). 

De verzinsels van de Terry over de homeopathische verdunning van het Romeinse Rijk zijn een lachertje vergeleken bij de "Black History" die  op de UvA wordt gedoceerd en bij De Correspondent een ingang vindt. De rest van het lijstje wordt gelukkig wel beter, trouwens: na een vagelijk gepromoveerde "zwarte filosoof" krijgen we een mythische koning die zogenaamd Timboektoe uitbouwde tot een prachtige islamitische stad terwijl wij hier een beetje verdwaasd de Middeleeuwen beleefden in onwetendheid en duisternis. Jammer dat het beeld van de achterlijke middeleeuwen al in de jaren '50 naar prullenbak is verwezen door onder meer C.S. Lewis in The Discarded Image - dat is natuurlijk een echte historicus, dus die wordt niet gelezen door de sekte die zich verlaat op boekjes van Amerikaanse activists met een behoorlijke afstand tot de historische werkelijkheid. Tuurlijk, Timboektoe is enorm stoer en al die boeken zijn ook tof (dus moesten ze kapot van de moderne moslims), maar om nou in Black History Month te zeuren over de doorgewerkte slavernij en racisme van Zwarte Piet door met Musa I van Mali te komen? Een kleine blik op Wikipedia leert ons dat hij leiding gaf aan een immense slavenstaat en met 12.000 slaven op pelgrimage naar Mekka ging. Gelukkig bestaan er in de door leftie fake news gebrainwashte UvA-koppies geen zwarte of islamitische slavenhouders, want anders zou hun betoog wel wat aan kracht inboeten.

Vervolgens wordt het wonder boven wonder nog interessant ook. We krijgen we een paar sleutelfiguren uit de gedeelde geschiedenis van Nederland en de west: Anton de Kom, Sophie Redmond en Otto & Hermine Huiswoud. Uiterst interessante mensen aan wiens hand men prachtige inkijkjes kan beleven in de grote machinaties van de 20e eeuw: communisme, dekolonisatie, de omgang van het kleine spruitjesnederland met de grote wereld. Uiteraard staan er ook drie Amerikanen op de lijst, want de Nederlandse zwarte bewustzijnsbeweging praat ons natuurlijk maar al te graag aan dat het hier allemaal net zo is als in de VS. Overigens is het wel prachtig om te zien hoe de zeer bescheiden bubbles van SJW-schreeuwers functioneren: een randfiguur als Audrey Lorde "aan de basis van de intersectionaliteit, een feministische beweging die ras, klasse, leeftijd, gender en seksualiteit combineert" wordt op een voetstuk gehesen, maar een Napoleon kun je haar toch niet noemen; met een publiek van wat halfacademische boosluitjes is haar invloed op de loop van de geschiedenis nou niet echt schokkend te noemen. 

De schrijvers doen ook vermoeden dat dit samengeraapt zooitje dorpsonderwijzers, mythologische figuren en randschrijvers slechts het topje van de ijsberg zijn: "De twaalf personen hierboven zijn een kleine selectie van sleutelfiguren uit de geschiedenis die licht werpen op zwarte perspectieven. Ze laten zien dat er veel meer andere verhalen en perspectieven te geven zijn dan we nu via scholen, media of culturele instellingen krijgen aangeboden." Dat is uiteraard helemaal waar en er zijn ontzettend veel ontzettend interessante zwarte perspectieven in de geschiedenis. Dat de zwarte emancipatie en de dekolonisatie echter de hoofdmoot op het curriculum zouden moeten vormen en een centrale plaats zouden moeten innemen in het nationale historische geheugen is kolder. Er is gewoon simpelweg veel te veel andere geschiedenis en Suriname en dat zwikkie eilandjes zijn nooit meer geweest dan matig belangwekkende sideshows van de Vaderlandse Geschiedenis, met enkele tientallen belangrijke betrokken en een paar kleine, oninteressante oorlogjes. Pindanootjes vergeleken met, zeg, het geworstel met Napoleon, het gedoe met ome Hiti of de strijd tegen de Spanjaarden. Op een schaal van Napoleon en Hitler is een Surinaamse dokter gewoon niet zo ontzettend boeiend: inderdaad, leuk voor de idioten die daadwerkelijk nog geschiedenis gaan studeren na de middelbare school (zoals uw nederige dienaar), maar om dat nou aan het curriculum van elk schoolgaand kind in Nederland toe te voegen? Helemaal grappig is het natuurlijk als dat zou komen door een "wit complot" om de "zwarte geschiedenis uit te wissen" waardoor de Griekse filosofie ineens zwart is en de basis van de moderne vrijheid niet in de Europese verlichting ligt, maar in de Afrikaanse tribale Ubuntu-gedachte - wat kennelijke types wel eens beweren. 

Het is vreselijk jammer dat de UvA-activisten door morele chantage niet tegengesproken worden in hun geschiedvervalsing en hun hilarisch debiele wereldbeeld. Zo worden namelijk de werkelijk interessante historische figuren (die, for a change, ook echt bestaan hebben) zoals Anton de Kom ondergesneeuwd in een kolkende stroom hysterische onzin van een stel beroepsactivisme. Grote schrijvers en mensen uit de emancipatoire beweging als W.E.B. Dubois en De Kom verdienen inderdaad de historische aandacht en zijn ook grote schrijvers en denkers: dat hun erfenis wordt beheerd door een paar krankzinnige typjes aan de UvA en zo naar de couranten doorsijpelt doet afbreuk aan hun historische importantie. Het is trouwens werkelijk diepracistisch dat De Correspondent dit soort koldergeschiedenis van mensen plaatst: in plaats van serieuze zwarte geschiedenis wordt het zwarte erfgoed gelijkgesteld met een paar intellectueel oneerlijke activisten die een bijzonder onvolwassen en historisch onjuist beeld presenteren, maar uit een soort paternalisme en angst om voor racist versleten te worden krijgen dit soort nono's toch een podium. Het geeft aan dat Bobby Rijndwerg en zijn bende zwarte mensen niet als gelijken ziet, maar als een leuk accessoire om de eigen deugdelijkheid te tonen. 

Goed, om het stuk met een vrolijke noot te eindigen: toch nog een  vergeten figuur van kleur! Wisten jullie dat de een van de rijkste personen en tevens grootste plantagehouders in Suriname in de 18e eeuw een zwarte vrouw was? Elizabeth Samson, mensen. Gaat dat lezen dan hoe ze van de slavernij opklom tot de Andrew Carnegie van de kolonie. De vrouw die tot aan de Hoge Raad procedeerde om met een bakra te trouwen EN WON. Kortom, de enorme grijstint die het zwart-witverhaal in de Corrie in perspectief plaatst. De vrouw die in één keer alle voorzichtig gesponnen UvA-realiteitjes onderuit schoffelt.