Het is weekend. Hier is Henry Wadsforth Longfellow. Solemnly, mournfully, Dealing its dole, The Curfew Bell Is beginning to toll. Cover the embers, And put out the light; Toil comes with the morning, And rest with the night. Dark grow the windows, And quenched is the fire; Sound fades into silence,-- All footsteps retire. No voice in the chambers, No sound in the hall! Sleep and oblivion Reign over all! The book is completed, And closed, like the day; And the hand that has written it Lays it away. Dim grow its fancies; Forgotten they lie; Like coals in the ashes, They darken and die. Song sinks into silence, The story is told, The windows are darkened, The hearth-stone is cold. Darker and darker The black shadows fall; Sleep and oblivion Reign over all. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hier is Lucebert. stram strompelt hij van knooppunt naar knooppunt de eens zo bekoorlijke zondebok je mag hem aanlachen als je kunt hij grijnst maar trekt het zich niet aan aangebrand niet maar afgebrand een flauwte dat gaat weer over hij zal wel weer opstaan plooiend zijn broek zijn rok het ouwe rund dra staat hij lang en breed tussen de pilaren door de schaduwen bestormd het marmer van zijn kaken de zweep spelemeiend met de laars aldoordringend de blik gericht op de dreigende maan langzaam daalt hij af men juicht pondereus buiten alle proportie daalt hij af en plaatst zich naast de labbekak de losplaats onveranderd niet met verlossing als poetslap Prettig weekend. En be nice. (en stem op leukmeisje Michelle, zodat ze wint van die Belgen!)

Het is weekend. Hier is Yeats. THESE are the clouds about the fallen sun, The majesty that shuts his burning eye: The weak lay hand on what the strong has done, Till that be tumbled that was lifted high And discord follow upon unison, And all things at one common level lie. And therefore, friend, if your great race were run And these things came, So much the more thereby Have you made greatness your companion, Although it be for children that you sigh: These are the clouds about the fallen sun, The majesty that shuts his burning eye. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. ولما قسـا قلبي وضـاقت مذاهبي جعلت الرجـاء مني لعفوك سلمــا تعاظمني ذنبـي فلمـا قرنتــه بعفوك ربي كان عـفوك أعظمــا فما زلتَ ذا عفو عن الذنب لم تزل تـجـود وتعـفو منة وتكرمـــا فلولاك لـم يصمـد لإبلـيس عابد فكيف وقد أغوى صفيك أدما فيا ليت شعــري هل أصير لجنة أهنـــا؟ وأمـا للسعير فأندما فإن تنتـقـم مني فلست بآسي ولو أدخلت روحي بجــرم جهنمـا فإن تعف عني تعف عـن متمرد ظلوم غشــوم قاسي القلب مجرما ويذكر أيام مضت من شبابه وما كان فيها بالجهالة أجرما يقيم إذا ما الليل مد ضلامه على نفسه من شدة الخوف مأتما يقول حبيبي أنت سؤلي وغايتي كفى بك للراجين سؤلا و مغنما الست الذي غذيتني و هديتني ولازلت منانا علي ومنعما عسى من له الإحسان يغفر زلتي ويستر أوزاري وما قد تقدما Prettig weekend. Be nice. En koop een Cortoon-mok!

Het is weekend. Hier is Charles. I've watched this city burn twice in my lifetime and the most notable thing was the arrival of the politicians in the aftermath proclaiming the wrongs of the system and demanding new policies toward and for the poor. nothing was corrected last time. nothing will be corrected this time. the poor will remain poor. the unemployed will remain so. the homeless will remain homeless and the politicians, fat upon the land, will live very well. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hier is Sylvia Plath. The wet dawn inks are doing their blue dissolve. On their blotter of fog the trees Seem a botanical drawing-- Memories growning, ring on ring, A series of weddings. Knowing neither abortions nor bitchery, Truer than women, They seed so effortlessly! Tasting the winds, that are footless, Waisting-deep in history-- Full of wings, otherworldliness. In this, they are Ledas. O mother of leaves and sweetness Who are these peitas? The shadows of ringdoves chanting, but easing nothing. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Hier is een gedicht van Sharon Mesmer. The Swiss just do whatever like masturbating their doink-doinks deep in rural France in the shadow of Mont Blanc. Heavy, dependable and prepared for whatever the Swiss vago-simulacrum recognizes as larder King Hussein and President Fabio, always just about to touch each other on their devolved sparkle-offs and Neil Patrick Harris appreciation pages. Everyone knows when these bizzarre Swiss cometh they cometh with fluffy Beatles-like six packs of shit-covered reindeer knock-knocking like a bummer. Glitter is the Swiss Army knife of the most bedazzlingly ridiculous emotions: the part just before the paranoid cheese-maker says, “Whatever you do in Palm Springs, don’t yodel”—a most unusual Swiss Miss mixture of very early skunk and the robotic sadness of women’s mold heavy, greasy, dense and low, like lethargic sea-green gardens with a buzz overpowering, like modern outdoor inbreeding. You know you’re Swiss when, when foreign visitors ask to see your chocolate factory, you answer, “Why don’t you and Hannibal Lecter just kick out the jams?” ’Cause you know you got the chamber, the chair, and Fear Factor. Het is weekend. Prettig weekend.

Het is weekend. Hier is P.A. de Génestet. Levenslust is ’t ware leven, Is het liefelijkste goed, Dat de lachende aard kan geven Van haar weelde en overvloed. ’t Is geen trek der dwaze zinnen ’t Jonge leven te beminnen: Levenslust is levenskracht; Levenslust is vroolijk strijden, Hopend en geduldig lijden – Is een kinderlijk verblijden, Dat den Hemel tegenlacht. Maar om ’t leven wel te smaken, Dient daar nog een hooger gloed In de vrome borst te blaken: Vaste, kalme stervensmoed! Wie geen moed heeft om te sterven: Zal den moed tot leven derven: Steeds gaapt de afgrond aan zijn voet. Om langs rozen mij te leiden, Om mijn leger zacht te spreiden, Als dit minnend hart moet scheiden, Geef o God! geef mij die beiden: Levenslust en stervensmoed. Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Three old hermits took the air By a cold and desolate sea, First was muttering a prayer, Second rummaged for a flea; On a windy stone, the third, Giddy with his hundredth year, Sang unnoticed like a bird: 'Though the Door of Death is near And what waits behind the door, Three times in a single day I, though upright on the shore, Fall asleep when I should pray.' So the first, but now the second: 'We're but given what we have eamed When all thoughts and deeds are reckoned, So it's plain to be discerned That the shades of holy men Who have failed, being weak of will, Pass the Door of Birth again, And are plagued by crowds, until They've the passion to escape.' Moaned the other, 'They are thrown Into some most fearful shape.' But the second mocked his moan: 'They are not changed to anything, Having loved God once, but maybe To a poet or a king Or a witty lovely lady.' While he'd rummaged rags and hair, Caught and cracked his flea, the third, Giddy with his hundredth year, Sang unnoticed like a bird. Prettig weekend. En be nice.

Waarde leden en het geachte ouderejaar, deze week is Ons Soort Mensen negatief in het nieuws gekomen. Na een week ophef over enkele incidenten is het nu zaak om onszelf opnieuw uit te vinden, ons te herbronnen op onze rijke corporale tradities en een moment van bezinning te nemen, zodat wij, als erfgenamen van twee eeuwen traditie, sterker uit deze publicitaire crisis komen. Daarom stel ik voor om hedenavond het glas te heffen en gezamenlijk het io vivat in te zetten, opdat wij niet vergeten wat het is om lid te zijn. Laten we tijdens dit aangenaam verpozen stilstaan bij de tradities die ons groot hebben gemaakt. Lelijke wijven naaien. Klassenjustie voor corporale klasgenootjes. Dutrouxen. Als een bezopen sloophamer door de publieke ruimte trekken. Publiekelijk buitenseksen. Slavenarbeid. Pedoschandalen doofpotten. Straalbezopen door de peop rollen. Phoeten mishandelen. Pers haten. Geen gordel om hoeven. Elkaar kapot maken. Mensen aanspreken met muneerj en dan zeiken over filmpen op de openbare weg. Maar bovendien: heel, heel, heel, heel, heel, heel, heel veel zuipen. Tot slot, waarde leden, wil ik afsluiten met een opdracht aan u allen: MAKE THE CORPS GREAT AGAIN! And be nice.