Zelfde type mens!

Links: de beroemde Tank Man tijdens protesten in 1989 op het Plein van de Hemelse Vrede, die in een wanhopige strijd voor meer vrijheid & meer welvaart voor de oprukkende tanks van het Chinese leger ging staan. Rechts: Hannah Prins (BKB) en haar vriendinnetjes, die dankzij haar vrijheid & welvaart de hele wereld over kon vliegen, waarna ze besloot dat andere mensen dat vooral niet meer mogen doen. Volgens Susan Smit (auteur, volgens haar twitterhandle) zijn Tank Man en prinsesje Prins daarom eigenlijk dezelfde persoon, omdat ze "tegen welke prijs dan ook opstaan tegen het regime". Wat kost een pumpkin spice latte macchiato tegenwoordig? Want het klinkt alsof dat ongeveer de prijs is die Prins wil betalen. Aan Tank Man kunnen we het niet meer vragen, zijn prijs was zijn leven.
Instant Update: Geen vuurpeloton voor ruim 200 aangehouden Schipholzitters, allemaal alweer vrijgelaten.

Dia de Muertos: Waar de dood wordt omarmd in een uitbarsting van creativiteit

Mexico is een land met wrede contrasten. Momenteel het bloedigste land van het Westelijk halfrond, geplaagd door drugsgeweld dat volledig uit de hand is gelopen. Al een decennium kost het gemiddeld 30.000 mensen per jaar het leven, de tienduizenden vermisten niet meegerekend. Waarvan de overgrote meerderheid van de moorden, zeg maar 98 procent, nooit wordt opgelost.

Aan de andere kant wordt de dood ook gevierd en omarmd, op de unieke Dia de Muertos die eind oktober begint, en vervolgens vier, vijf dagen aanhoudt. Het hoogtepunt is op 2 november, wanneer alle Mexicanen zich op de kerkhoven verschansen om daar de dag in het gezelschap van vrienden en familie aan het graf van de overledenen door te brengen.

En niks geen plechtstatige, ernstige toestand met sombere mensen in het zwart gekleed en droeve orgeltonen. De graven zijn de dagen ervoor al feestelijk versierd met Afrikaantjes, die hier geen Africanitos heten maar Flor de Cempasuchil en die het kerkhof hebben getransformeerd in een vrolijke oranje bloemenzee. Er wordt gedronken, gegeten en mariachi-bandjes spelen voor de doden. Een bijzondere traditie, waarmee de grens tussen leven en dood even heel dun wordt en de nabestaanden zich dicht bij hun geliefden voelen die in het dodenrijk vertoeven.

Marokkaanse meesterinterviewer ontmoet slimste politicus van Nederland

Terwijl half voorheen onwetend Nederland in verschillende statii van verbazing, afschuw, nieuwsgierigheid en te vrezen: bewondering door het digitale terrarium van de voorheen marginale maar plots hier ten lande zeer roemrucht geworden David Icke aan het bladeren is, drinkt Salaheddine een kop thee met Thierry Baudet om te kijken of er verbinding te vinden is tussen de religie van de vrede, die streeft naar uitbreiding van traditionele conservatieve waarden in het aanzien van progressief liberalisme, en de gesjeesde jeune premier die ooit hardop wenste "dat Europa dominant blank en cultureel blijft zoals het is". Dat was één zin maar als u daar slim genoeg voor bent, kunt u de ehm... meanderende geest van 's lands meest begaafde politicus in dit interview ook vast uitstekend volgen: "Toen ben ik me gaan verdiepen in 9/11, en andere false flags..."

[Salaheddine voice-over] "Ik ben toch wel in de war. Ik zit hier met de man waarvan ik dacht dat dit de nieuwe Geert Wilders zou worden, maar in dit gesprek lijken mijn islamitische normen en waarden totaal geen hindernis voor Thierry. Hij lijkt echt een flinke draai te hebben gemaakt. Maar hoe rijm ik dit?"

Poeha, Ed!

Waar Johan Remkes steeds wordt geborreld gebeld om Rutte in het zadel te houden, is Ed Nijpels bezig met een campagne om hem zsm te vervangen door Edith Schippers (en om een boekje aan de man te brengen) maar de beide vvd-mastodonten hebben één ding gemeen: ze mogen graag een goeie borrel nuttigen tijdens hun werkzaamheden. De klimaatpaus met de drie CV's, het zwembad, de sauna en een modelspoorzolder (archiefbeelden) eet piepkuiken (Poussin = kip, jonger dan 28 dagen - she never stood a chance!), friet (hij zegt gelukkig wel friet), McDonald's (vóórdat hij naar een sterrentoko gaat) en dat allemaal 'zonder poeha' met het FD in een restaurant waar een huzarenslaatje 7,50 kost. Dat is hem allemaal van harte gegund hoor, maar tussen het met 1 glas rood en 6 glazen wit wegspoelen van al dat flora & fauna tergende lekkers, perst ie wel zinnen uit als "besturen is het toevoegen van leed" en "de milieu-impact van de landbouw is te groot" en dan denken we toch: sja, Ed. Die Johan Remkes waar je zo tegen sneert, staat toch iets steviger in de gewone wereld dan jij.

.... Or You Live Long Enough To See Yourself Become The Villain

Het gaat niet zo goed met Rudy Bouma. De Nieuwsuur-ambtenaar is een beetje aan het doordraaien in de neerwaartse spiraal van nepnieuws waar hij zich head first in gestort heeft. Het begon allemaal zo onschuldig, dat zoeken naar schimmelplekjes in louter het hardnekkige rechterhoekje van de digitale bijkeuken van het publieke debat. De redactie van Nieuwsuur liet hem maar een beetje begaan, zo kon die knul ook een beetje klooien in de blokkenhoek van hun berichtgeving. En ja natuurlijk, hij wist een heleboel tweetjes te weerleggen en dat is heel dapper en van het hoogste belang. Hij is er ruim voor onderscheiden in vele journalistieke parades. Maar Rudy ketende zich zo stevig vast aan zijn nepnieuwsjacht dat het zijn identiteit werd. Nu is er een programma online videoserie omheen gemaakt, en nu is de man die we allemaal tot vleesgeworden XKCD-meme zagen verworden definitief veranderd in wat hij altijd wilde bestrijden: de verbeten arrogantie van het ijzeren gelijk. EN JE HOEFT NIET MEER BIJ HEM AAN TE KLOPPEN VOOR SERVICE OP BESTELLING, OK? Want er is nu een online videoserie, zijn eigen online journaal zo je wil (weet je wie ook...?), en je kan zelf ook Googelen. Sjonge. Alleen een ambtenaar met baangarantie kan zo’n toon aanslaan tegen potentiële klanten, maar bovenal wensen we Rudy de vredige rust van bloemetjestuin Mastodon (shit daar wil ie niet heen) een ander corvee. Want deze identitaire glijval is, zoals we al zo vaak gezien hebben en niet in de laatste plaats dankzij zijn dappere opschoonwerk in de schimmelhoekjes van de sociale media, bijzonder gevaarlijk voor het mentale welzijn. We hebben allemaal wel eens op de rand van dat konijnenhol gestaan - en velen er aan verloren. Letten jullie een beetje op 'm, Nieuwsuurcollega's?

Niet doen alsof je dit al wist

We maken natuurlijk allemaal wel eens mannelijke mannengrapjes naar de Samantha die voor ons staat te tanken dat "Hee schat, vergeet het tankdoppie niet terug te draaien hè", knipoog knipoog. Of zuchtend aansluiten achter een bejaarde in een gloednieuwe Peugeot Boomèr of VW Pensionado met hoge instap, die nog niet weet aan welke kant zijn tankklep zit en probeert om je achteruit van het tankstation te drukken. Om nog maar te zwíjgen over die keer dat je ex-vriendin voor het eerst je auto meenam en diesel in de benzinetank deed "omdat die goedkoper was". Nou is die tijd wel voorbij, en een beetje compensatiemannelijk doen tegen Samantha's mag ook al niet meer. NOU, dat is volkomen terecht ook, want ondanks uw eigen Beste Chauffeur van Nederland-Mannelijkheid, wedden dat u niet weet waarom het vulpistool altijd precies op het goeie moment afslaat, zonder de peperdure GoGo-Juice over uw stijlloze loafers te klotsen? Nu weet u het wel. Doen we d'r na de breek ook nog een bonustip om handsfree te kunnen tanken bij, want in Nederland zijn al die palletjes om het vulpistool vast te zetten onklaar gemaakt. En had u misschien ook nog zegeltjes gewild?

Een museumstuk gebruiken om een museum te redden. Inventief!

Welbeschouwd zal het ons jeuken of Museum de Voorde in Zoetermeer kan voorbestaan of niet. Wij komen daar nooit, en zijn het ook niet van plan. Maar we vinden wel dat de inwoners van Zoetermeer zelf moeten kunnen beschikken over hun museum. En precies die casus maakt het tot een topic, want een voormalig raadslid vindt ook dat Zoetermeerders over hun museum moeten kunnen stemmen. De D66’er - u weet wel, de partij die landelijk het burgerreferendum heeft doodvermoord - heeft succesvol een inleidend verzoek tot een referendum ingediend. Genoeg handtekeningen (350 maar liefst) voor Fase II: 5000 Zoetermeerse krabbels voor een definitief verzoek. Jeetje wat klinkt dit proces bekend?

Wat ook bekend klinkt, is dat de vvd zo’n referendum onzin vindt. Maar bij een ander lokaal onderwerp waren ze wél voor een referendum, dus dat is een beetje hypocriet en opportunistisch van de vvd. De reddingsactie voor Museum de Voorde wordt echter hardop tegengewerkt door de vvd, tot frustratie van initiatiefnemer Peter Vergers: de D66’er klaagt dat hij “wordt gehinderd in het democratisch proces”. Sjonge, dat klinkt ook al zo bekend?

Tegenstanders van het referendum vinden het onderwerp ongeschikt, vinden het te duur en willen sneller knopen door kunnen hakken dan de burger yay of nay kan zeggen. Allemaal bekend, bekend en bekend, deze klerkenretoriek van mensen die hun door de burger gegund politieke touwtjes niet uit handen willen geven. Ondertussen gaat het aantal definitieve verzoeken voor een referendum richting een vijfde van het benodigde totaal en kijk, het zal ons dus welbeschouwd jeuken of Museum de Voorde in Zoetermeer kan voortbestaan of niet. Wij komen daar nooit.

Maar als de lokale statuten van Zoetermeer het mogelijk maken om een referendum over deze kwestie te houden, dan is het niet aan de vvd om te roepen dat mensen hun democratische mening niet mogen geven. Bovendien is de vvd een hele belangrijke regel van het internet vergeten: nooit tegen mensen in het algemeen en in dit geval Zoetermeerders in het bijzonder zeggen dat ze ergens niet moeten klikken om een definitief verzoek voor een referendum over Museum de Voorde in te dienen. Voor je het weet, doen ze het tegenovergestelde en eindigt deze hele saga in een schitterende historische tentoonstelling in Museum de Voorde, over hoe lokale democratie in 2023 het museum voor sluiting wist te behoeden.

Van der Walstroom was niet voldoende

We geven het maar gewoon toe: wij snappen er geen biet meer van. En dat zeggen we niet omdat we dan een haha boeren-referentie naar producten van eerlijke akkerbouw kunnen maken (namelijk: bieten). Maar omdat het echt niet meer te volgen is. Er is vandaag een Debat over het advies van de heer Remkes naar aanleiding van de gesprekken over de aanpak van het stikstofprobleem. Dat advies van de fossiele vvd’er was bedoeld om de ellende van het stupide stikstofkaartje van vvd partijvoorzitter, thans minister, Van der Wal te herstellen. De boeren taaiden af, Hugo toerde op over die 900.000 huizen die hij zegt te willen, maar nooit echt zal bouwen. Vervolgens maakt het RIVM een enorme "kras op het blazoen als kennisinstituut" met een lijst piekbelasters en ongeveer tegelijkertijd met een nieuwe wanhoopspoging van het CDA om de deadline van 2030 los te laten verloren zetels terug te pakken, geeft de Raad van Stikstof State de vervelendste Nederlander van Nederland weer eens gelijk in een klimaatrechtszaak en dreigt een nieuwe bouwstop voor de 900.000 huizen die Hugo toch al nooit ging bouwen, die bovendien heus niet voor de migranten zijn die desondanks toch overal voorrang krijgen. Ondertussen drijven de gore generators van dat cruiseschip voor kansloze asielzoekers in Velsen de dieselprijzen verder op omdat de stekker voor walstroom te kort is. En dat is dus allemaal omdat er te veel brandnetels groeien in Natura2000-gebieden!? Nou. Als dat nog niet verwarrend genoeg is voor u, gaat Vera Bergkamp (bekend van geen debatten kunnen leiden) daar nu een debat over laten ontsporen. Valt er toch toch nog wat te lachen!

Anderhalf uur Pieter Omtzigt over pensioenwetgeving, op dit weblog?

Jazeker, want de Eik uit Enschede hield woensdag niet zomaar een bijdrage in de Tweede Kamer over de toekomst van uw oudedagvoorziening, hij gaf een hoorcollege over alle fouten, onduidelijkheden, onbekende factoren en de enorme risico's die de nieuwe pensioenwet van het kabinet met zich meebrengt. Martin Bosma zit voor, dus het gaat vlot, en wanneer het een beetje moeilijk wordt - met de dikke staart van normaalverdelingen en zo - is Pieter niet te beroerd om er even wat tekeningetjes ter verduidelijking bij te maken. Het betoog eindigt na een slotbetoog voor beter, bestendig en toekomstgericht bestuur in een klein applaus (het mocht van de voorzitter) en ook op sociale media klinkt overal bewondering en lof voor een belezen, gestudeerde en bevlogen uiteenzetting van fnuikende fouten in een nieuwe pensioenwet. Die desondanks gewoon aangenomen gaat worden, omdat maar één som telt voor deze coalitie: ‘De helft +1 is genoeg om je eigen gelijk te halen’. Zeker met steun van fusiemisbaksel GLPvdA:

Zo, pak maar een borrel, Ebru zat in de mail en die wil ff wat doelwitten onder enkele rugnummers schilderen. We heffen het glas voor Ons Oebroe!

In een podcast die ik afgelopen week opnam met Daphne Deckers, wees zij mij op een uitspraak van columnist en regisseur Theo van Gogh, die achttien jaar geleden vermoord werd: “Als ik het zeg, ben ik een racist. Maar jij mag het zeggen, daar kunnen ze niet tegenop!” Daphne constateerde: “Tegenwoordig mag jij het ook niet meer zeggen.”

En bedankt. In my face.

Er ging een luik in mijn hoofd open en dat luik wil niet dicht. Zeker niet nadat ik vorige week weer ‘ns uit het niets gecanceld werd. Lang verhaal kort: ik ben het zat. De cancel culture. De dubbele moraal. De felicitatiedienst die media heet. Ik ben het zat dat als ik het zeg, het ‘racisme, discriminatie of drek’ heet te zijn, maar dat als een ander het zegt, het ‘humor’ heet. 

Gecanceld worden is mijn leven. En voor mij het leven van anderen. Zoals Theo van Gogh. Na zijn moord hield iedereen van Theo, was hij iedereens beste vriend en had iedereen met hem willen samenwerken. Hij moest er eerst voor vermoord worden maar o, wat was Theo toch getalenteerd. Maar ja, woorden zijn niet zonder risico. Je moet mensen ook niet beledigen, zeker moslims niet. Of vreemde culturen. Waarom zou je dat doen?! Je hoeft het niet te zeggen hé? Ik ben het zat, vanuit mijn tenen ben ik het zat. Nee, je hoeft het niet te zeggen. Maar de dubbele moraal dat goedgekeurde gutmenschjes alle woorden mogen gebruiken tégen jou en jij de rechts-radicale racist bent, is zum kotsen. Het is tijd om namen en rugnummers te noemen. Wat kan me gebeuren, gecanceld worden?!

We leven in het jaar 2003/4 en bij Buitenhof werd een columnist gezocht. Een vrouw. Vrouwen moesten op tv een live screentest doen. Eerlijk? Appeltje eitje. Ik schrijf een column, hijs me in een strak pak en knal door de autocue de woonkamer in. Strik eromheen, niets meer aan doen. Ja, mijn zelfvertrouwen is groot. Ze zoeken een vrouw die wat kan en in columnistenland betekent dat: woorden achter elkaar zetten en ze op tv durven uitspreken. Achter mijn laptop een vrouw, IRL een vrouw: mij heb je er niet mee. Dus die afwijzing kwam als een verassing: “We willen een vrouw zelf maken”. Tja. Kan. Wat meespeelde is dat ze in die tijd ronduit in je gezicht zeiden: ‘Jij schrijft voor de site van Theo van Gogh he? Ja nee, jammer. Daar willen we niet mee geassocieerd worden.’ Eikels. NEXT. Totdat de vrouwelijke columnist bekend wordt gemaakt: Herman Philipse, de ex van Ayaan Hirsi Ali. IRL een vrouw, achter mijn laptop een vrouw dus ik stuur de eindredacteur van dienst een mail. “Laat me weten waar Philipse zijn borstcorrectie laat uitvoeren, tzt zal ik er ook behoefte aan hebben.” Stik d’r in, eikels.

Omroep WNL wordt opgericht. Joost Eerdmans wordt commentator en zegt ‘jij moet erbij!’. Ja, ik moet erbij, hartstikke leuk maar ik weet inmiddels hoe er op mij, de columnist van Theo, wordt gereageerd. Dus ik bedank en vraag: “Wil jij mijn naam noemen tegen Bert Huijsjes en me laten weten hoe hij reageert?” Joost wil dat uiteraard doen, want dit wordt een inkoppertje, Ebru moet erbij! Totdat hij me verbijsterd terugbelt. “Weet je wat Bert Huijsjes zei?! ‘Ebru? Mwah, die is altijd kritisch op het verkeerde moment’.” Er zijn dus momenten dat je je bek moet houden, ook volgens journalisten. Waarschijnlijk als je een carrière in de media ambieert.