Beste lezer,
Ik hou van Nederland. Van de cultuur, van de mensen, van de taal, van de kunst, van de steden, van de dorpjes, van de groene vlekjes op de kaart en van de waterstromen. De geschiedenis, het heden en de toekomst liggen mij nauw aan het hart.
De laatste tijd ben ik in toenemende mate bezorgd. Ik ben 25 jaar oud. Ik heb voldoende goede vrienden, ik ben gezond, mijn familie is stabiel en ik heb überhaupt over mij zelf weinig te klagen. Ik ben bezorgd over de toekomst van Nederland. In mijn ogen gaat het hard achteruit, erger nog, het land is kort voor een verregaande catastrofe, op cultureel, sociaal, economisch en gemeenschappelijk niveau. Ik maak mij zorgen dat het Nederland dat ik ken over tien jaar niet meer bestaat en er nog maar restjes over zijn van het land waar ik van hou.
Momenteel ben ik bezig met afstuderen. Ik studeer een STEM vak en hoor daarmee over enkele maanden tot de educatieve en economische elite van dit land en zelfs van de hele wereld. Ik ga voldoende geld verdienen en ik kan aan de bak waar ik ook maar wil ter wereld. Ik wil niet arrogant klinken, want het is gewoon zo.
En toch denk ik niet dat ik hier mijn geld zal verdienen en uit zal geven. Ik wil dit land verlaten, niet omdat ik een of ander behoefte heb om mij in Azië zelf nieuw uit te vinden of omdat ik met geweren wil schieten in de VS of omdat ik de exotische wereld in Afrika wil proeven. Ik wil hier weg omdat ik mij niet medeschuldig wil maken aan het verpesten van dit land.
Als ik geld ga verdienen, betaal ik ook belasting. Ik ben best bereid belasting te betalen, uiteindelijk koop je met je belasting gewoon een aantal diensten van de overheid die je zelf niet zou willen of kunnen verzorgen. Ik wil best betalen voor straten, bruggen en overige infrastructuur. Ik zie het als mijn sociale plicht om ouderen, zieken en zwakken een financieel handje te helpen. Ik heb best een flinke fractie van mijn salaris over voor veiligheid op straat en voor het land in het algemeen. Ik wil graag betalen voor serieus en nuttig wetenschappelijk onderzoek. Voor de kinderen van het land, voor opvoeding en opleiding, voor eten op school en voor opvang van kansarmen. Ik ben ook bereid te betalen dat mensen dit voor mij regelen en hier een eerlijk salaris voor krijgen, op regionaal, nationaal en ook internationaal niveau, dus ook de EU. Ik ben zelfs bereid om een subsidie voor kunst en cultuur uit te keren. Uiteindelijk heb ik ook wel geld over voor een hoogwaardige en vooral objective openbare omroep. Ik wil dit allemaal betalen, samen met de rest van werkend Nederland, en ik hoef niet eens een bedankje of een vermelding te hebben. Ik wil slechts dat het geld nuttig en efficiënt besteed wordt aan de dingen waar het voor bedoeld is.
Maar ik ben niet bereid om met mijn geld de messen in de ruggen van dit land en van vele andere landen te financieren. Ik wil niet dat een euro van mijn salarisstrook op de salarisstrook van een neusvreter in Brussel terechtkomt die zich ook weer eens op tijd heeft aangemeld bij de balie.
Ik wil niet dat mijn geld in de vorm van ontwikkelingshulp in de gouden limousine van een Afrikaanse dictator terechtkomt of dat hij nieuwe kogels voor zijn kindersoldaten koopt. Ik wil met mijn geld niet het subtiele of minder subtiele democratiseren van regeringen in andere landen betalen zonder dat de consequenties glashelder zijn.
Ik wil niet dat mijn geld ervoor zorgt dat onrustige jongeren in een anti-agressietraining middels kickboksen kunnen leren om een conducteur echt goed kapot te trappen. Ik wil met mijn geld niet fundamentalistische ideologieën, van welke kant dan ook, financieren, alleen omdat ze een slimme subsidieaanvraag hebben weten te formuleren.
Ik wil met mijn geld geen criminele grootfamilies van een basisinkomen voorzien terwijl ze de steden en dorpen leegroven. Ik wil geen uitkering betalen voor mensen die helemaal niet willen werken en hier ook nog eens trots op zijn.
Ik wil geen megalomane prestige projecten voor waanzinnige bestuurders betalen. Ik wil niet het binnenhalen van absurde sportevenementen betalen waarvoor dit land te klein is en wat veel beter op een vaste locatie kan gebeuren.
Ik wil niet een financiële basis bieden aan domme beslissingen om politiek correct te blijven. Ik ben helemaal klaar met goedpratende, liegende en corrupte politici. Klaar met klootjesvolk dat het land verpest en met gutmenschen die dit klootjesvolk ook nog gaan verdedigen. Klaar met rechters die daarin trappen en iedereen met een taakstaafje weer terug te straat op sturen. Klaar met politieagenten die afraden om aangifte te doen omdat het toch geen zin heeft.
Ik ben klaar met bakfietsidiooten die fulltime excuses verzinnen voor criminelen en ondertussen subsidie trekken voor diversiteitsbemoeiingen waar niemand op zit te wachten. En vooral: klaar met burgers die dit nog niet inzien en gewoon maar verder blijven geloven dat alles zo wel goed komt.
Ik wil Nederland niet in de steek laten. Maar door hier te blijven en hier mijn belastingen te betalen ondersteun ik alleen het systeem dat dit land langzaam en stil probeert om zeep te helpen. Ik kan zelf nog zo vaak op politieke concepten stemmen die beloven het stuur om te gooien, maar als de meerderheid van het land dit blijkbaar niet wil, kan ik mijn tijd beter besteden.
Daarom ga ik weg, hopende dat de grote massa van dit land een keer wakker wordt als het echt mis zit en goed gaat huishouden. Dan kom ik graag terug en dan betaal ik weer voor alles wat het waard is om betaald te worden. En als de massa nooit wakker wordt? Dan is Nederland zo als ik het ken en zo als ik ervan hou al gestorven.
A.
[naw bij redactie bekend]
