Bassiehof - Papadag; GroenLinks blijft Strandpartij
Het ene moment was Jesse Klaver naar eigen zeggen beschikbaar om minister-president te worden, het volgende vertraagt hij de onderhandelingen voor een nieuw kabinet omdat hij op vrijdag vrij wil hebben. De papadag gaat boven het landsbelang en terwijl Syrië brandt neemt de GroenLinksleider het er van in een extralang weekeinde. Want het wordt lekker weer. Het geeft aan in hoeverre Jessiah - of welke lollige bijnaam zijn achterban dan wel focusgroepend PR-bureau hem heeft aangemeten - kabinetsdeelname serieus neemt: Niet. Wel schipper en stuurman willen zijn maar niet op de brug staan. Wanneer het er op aankomt blijkt GroenLinks toch weer de Strandpartij: niet aanwezig.
Want weet u nog: De Tweede Kamer werd in de zomer van 2011 teruggeroepen van reces vanwege de Eurocrisis en van de vijf van de tien GroenLinksers (waaronder fractievoorzitter Jolande Sap) vertikten het om terug te komen. Jesse Klaver was toen wel aanwezig dus hij zou beter moeten weten. Want net zoals Geert Wilders vervolgens tijdens de Algemene Beschouwingen na die hete Eurozomer GroenLinks is een strandpartij muntte, gaat Klaver dit op zijn bord krijgen. Uit de kring van de mensen met wie hij nu onderhandelt.
Ondertussen kwamen Papadag-technisch de beelden afgelopen dinsdag van naar adem happende Syrische kinderen hard binnen bij de Amerikaanse president Donald Trump. Hij liet het van zijn minister van Defensie James Mattis afhangen of hij zou terugslaan zijn vrouw in de Verenigde Naties Nikki Haley had er al mee gedreigd en uiteindelijk regende het kruisraketten op een Syrische luchtmachtbasis.Lollig om te zien hoe in Nederland en daarbuiten linkse mensen uit politiek en media toch een beetje in de war raakten. Want er weerklonk een luid SCHANDE toen de beelden van die creperende arme sloebers binnenkwamen. Het gehuil uit de progressieve kelen steeg op; hoe kan dit in deze tijd gebeuren, we hadden toch gezegd nie wieder en dit en dat.
Het werd aan die kant echter ogenblikkelijk stil toen Trump het vrijdag kruisrakketten liet regenen. Waar praatjes-president Barack Obama een akkoord met de moellahs in Teheran belangrijker vond dan zijn zelf geformuleerde Rode Lijn tegen Assad, trok Trump afgelopen week een stevige Oranje Streep in het zand: tot hier en niet verder. Zijn internationale domrechtse vrienden schrokken overigens ook en lieten elke schroom varen toe te geven op de hand van de Russische oligarch Vladimir Poetin te zijn. Beschouwer dezes vond het mieters:
Werkelijk leiderschap doet niet aan papadagen.