Geenstijl

Manifest Immigratie - Polemiek op GeenStijl Tekst: Russells Teapot Op 13 november 2015 pleegden islamitische terroristen een serie aanslagen in Parijs die aan 130 mensen het leven kostten. Acht dagen na de aanslagen in Parijs verscheen op GeenStijl een stuk van Ahmed Aarad. Ahmed stoorde zich aan de hysterie in het publieke debat en het gebrek aan werkbare oplossingen vanuit de politiek. Omdat ik op een aantal punten van mening verschilde met Ahmed, reageerde ik een week later met een tegenstuk, waarin ik deze punten betwistte. Onze conversatie ging via GeenStijl nog een keer op en neer, waaruit bleek dat we het misschien oneens waren over details (“wat is wahhabisme?”) maar niet over hoofdzaken (“geen tolerantie voor haatpredikers!”). Het belangrijkste punt waar we elkaar in vonden, was dat de huidige politiek op een doodlopende weg zat en er dingen radicaal moesten veranderen. Burgers weten het beter dan politici Daarom besloten Ahmed en ik om, samen met eenieder die geïnteresseerd was om mee te doen, om een Manifest te schrijven - als alternatief beleidsplan voor de politiek op de gebieden van migratie, integratie en asielbeleid. Ons doel was een Manifest te schrijven waarin burgers uit alle lagen van de bevolking zich kunnen vinden: PVV'ers en GroenLinksers, experts en leken, reaguurders en ambtenaren, allochtonen en autochtonen, Friezen en Marokkanen, hoog- en laagopgeleiden. Daartoe kwamen we diverse malen bijeen - met Marokkanen, moslims, GroenLinksers, ambtenaren én reaguurders, om tot een eensgezind manifest te komen. En dat is gelukt. Het publieke debat in Nederland is momenteel volledig gepolariseerd op onderwerpen als vluchtelingen, integratie en islam. Politici hebben zich ingegraven en geven geen centimeter toe. De opponent is een wegkijkende islam-apologeet danwel een islamofobe cryptofascist, de verschillen zijn zó groot dat dialoog bij voorbaat zinloos is, dus sluit men elkaar vóór de verkiezingen alvast uit. Waarmee onze parlementariërs zeggen: “de bevolkingsgroep die ik vertegenwoordig, kan niet praten met de bevolkingsgroep die jij vertegenwoordigt.” Burgers zijn niet onredelijk Onze insteek is dat politici ongelijk hebben op dit punt. Wij denken dat burgers in de verste verte niet zo onredelijk zijn als ze worden afgeschilderd door hun vertegenwoordigers. Dat burgers wél overeenstemming kunnen bereiken, óók op gebieden als asielbeleid en integratie. Als een GeenStijl-reaguurder en een Marokkaan uit de Schilderswijk zoveel gemeenschappelijke grond kunnen vinden, dan moeten er mogelijkheden liggen. Dus hebben we gedurende een jaar met een diverse groep mensen overlegd, nagedacht, oplossingen onderzocht en een aantal beleidsplannen geformuleerd. Uiteindelijk zijn we tot een resultaat gekomen waar we allemaal achter kunnen staan, en we zijn zeer tevreden dat we dit Manifest nu kunnen presenteren. Terwijl politici elkaar uitsluiten en zich steeds dieper ingraven, zijn hun achterbannen wél in staat om naar elkaar te luisteren en constructieve plannen te formuleren. Het Manifest Migratie, Integratie en Asielbeleid Hieronder een beknopte samenvatting van onze voorstellen. Het echte Manifest, waarin we onze voorstellen uitgebreid toelichten, is 18 pagina’s lang. Het downloadlinkje daarvan vindt u onderaan dit artikel. En natuurlijk: je eigen mening en inbreng geven, kan in de comments.

Vluchtelingenstromen Het probleem met het huidige Europese vluchtelingenbeleid is dat het niet bestaat. Wat we nu zien, is een reeks ad hoc-maatregelen van politici om de ergste uitwassen op te vangen. Zolang Europese landen via het verdrag van Schengen hun grenzen delen, is het noodzakelijk dat er een vast actieplan klaarligt om deze en toekomstige vluchtelingenstromen in goede banen te leiden. Naast internationale samenwerking om opvang in de regio mogelijk te maken, moet het mogelijk worden als vluchteling om legaal Europa binnen te komen door in het land van herkomst asiel aan te vragen. Ten eerste vormt dit een eerste selectie tussen vluchtelingen en gelukszoekers; aanvragen uit Syrië worden behandeld, aanvragen uit Marokko niet. Ten tweede zijn echte vluchtelingen hiermee niet langer aangewezen op mensensmokkelaars om illegaal Europa binnen te komen. De UNHCR is de aangewezen organisatie om dit in goede banen te leiden. Het is de collectieve verantwoordelijkheid van alle Schengenlanden om de buitengrenzen goed te bewaken. Wanneer het mogelijk wordt om in het land van herkomst asiel aan te vragen, is er voor migranten geen noodzaak om bijvoorbeeld de Middellandse Zee over te steken in gammele bootjes. Wie dat toch probeert, kan dan ook direct worden teruggestuurd naar het veilige land waar hij vandaan kwam. Opvang van asielzoekers Als een asielzoeker eenmaal in Nederland is aangekomen, weet momenteel eigenlijk niemand waar hij aan toe is. De asielzoeker niet, de Nederlandse bevolking niet, en ook de ambtenaren niet die erover gaan. Het kan maanden duren voor duidelijk is of iemand in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning of asiel. Dit kost de samenleving geld, terwijl de migrant al die tijd in onzekerheid zit over zijn toekomst en de toekomst van zijn gezin. Iemand die in afwachting zit van afhandeling van zijn asielaanvraag mag niet eens werken, en zit dus noodgedwongen zich te vervelen op een AZC. Niemand wordt hier gelukkig van. De bureaucratie en het aantal ambtenaren kunnen we terugdringen door het fuseren van instanties en deregulering. De randvoorwaarden waaronder iemand voor een vluchtelingenstatus in aanmerking komt, moeten duidelijk worden, zowel voor de asielzoekers als voor de Nederlandse bevolking. Ook moeten asielzoekers toegelaten worden tot de Nederlandse arbeidsmarkt en zo een kans krijgen een positieve bijdrage te leveren aan onze maatschappij. AZCs en overlast Er bestaat veel weerzin onder de Nederlandse bevolking tegen het opvangen van asielzoekers. Velen voelen zich bedreigd als grote aantallen tegelijk in Nederland binnenkomen, met name als dit in grote AZCs in hun directe omgeving gebeurt. Dit is volkomen begrijpelijk. Dorpjes met 200 inwoners krijgen AZCs van duizenden asielzoekers in de achtertuin. Demonstranten tegen AZCs geven vaak zelf ook aan dat ze niet per se tegen opvang van asielzoekers zijn, alleen tegen opvang van zulke grote aantallen tegelijk. Hierom moeten AZCs ten eerste veel kleinschaliger worden, zodat de impact op de omwonenden lager wordt. Ten tweede moet de regelgeving rondom opvang van asielzoekers moet eenduidig en inzichtelijk worden, zodat bewoners weten waar ze aan toe zijn. Indien asielzoekers overlast veroorzaken in de omgeving, dienen ze te worden overgeplaatst naar speciale AZCs met strengere regimes, om ze zo uit de maatschappij te weren. Uitzetbeleid Asielzoekers die geen vluchtelingenstatus krijgen, raken momenteel in groten getale “kwijt,” dat wil zeggen dat ze in de illegaliteit verdwijnen. Het huidige uitzetbeleid komt nauwelijks van de grond. Het uitzetbeleid moet dus veel sneller en efficiënter worden. Indien de identiteit van een asielzoeker vaststaat, moet hij direct uitgezet worden naar het land van herkomst. Indien een migrant weigert mee te werken aan zijn uitzetting, bijvoorbeeld door zijn identiteit te verzwijgen, dient hij te worden vastgezet totdat hij bereid is mee te werken. Deze voorwaarden moeten duidelijk zijn bij de asielaanvraag, zodat elke asielzoeker weet dat directe uitzetting het gevolg is, als zijn aanvraag wordt afgewezen. Erkende vluchtelingen Indien een asielzoeker een vluchtelingenstatus krijgt, betekent dit dat hij langer in Nederland zal verblijven. De vluchtelingenstatus is tijdelijk en loopt af zodra de situatie in het land van herkomst stabiliseert, maar omdat dit jaren kan duren, zullen veel vluchtelingen een leven moeten opbouwen in Nederland. Indien een vluchteling na tien jaar niet kan terugkeren, wordt zijn verblijfsstatus permanent en komt hij voor naturalisatie in aanmerking. Het is in het belang van zowel vluchtelingen als van de Nederlandse bevolking dat vluchtelingen harmonieus deel gaan uitmaken van de Nederlandse maatschappij en een constructieve bijdrage kunnen leveren. Om deze reden moet integratie van vluchtelingen in de Nederlandse cultuur en samenleving een absolute prioriteit worden. Allereerst moet voor alle vluchtelingen een onderwijsplicht gelden, om hen in staat te stellen een maatschappelijke bijdrage te leveren gedurende het verblijf. Ook dient dit om hen vertrouwd te maken met de Nederlandse cultuur om hen in staat te stellen zich daaraan aan te passen waar dat noodzakelijk is. Daarnaast moet de spreiding van vluchtelingen over het land zo dun mogelijk zijn, zodat het ontstaan van subculturen vermeden wordt. Deze nieuwkomers kunnen in vrije sector woningen worden gehuisvest om de sociale woningbouw te ontlasten. Voorwaarden voor naturalisatie Nederland is één van de meest welvarende landen van de wereld, dus het is begrijpelijk dat miljoenen mensen wereldwijd dolgraag naar Nederland willen komen om hiervan te kunnen meeprofiteren. Maar Nederland is geen liefdadigheidsinstelling. Voor wat hoort wat. Indien iemand naar Nederland wil emigreren en Nederlander wil worden, dan moet hij aantoonbaar een bijdrage aan de Nederlandse maatschappij kunnen leveren. Tegelijkertijd is het ook zaak om het naturalisatieproces te vereenvoudigen voor migranten die aan deze voorwaarden voldoen, omdat dat nu nog vele jaren kan duren. Het is in het belang van zowel de migrant als de Nederlandse maatschappij dat productieve mensen zo snel mogelijk volledig deel kunnen nemen aan onze economie. Goed gedrag, goede socio-economische perspectieven en goede integratie in de Nederlandse maatschappij moeten absolute vereisten worden alvorens naturalisatie kan plaatsvinden. Deze eisen gelden voor iedereen, inclusief diegenen die zich vanwege gezinshereniging willen laten naturaliseren. De enige mogelijke uitzonderingen zijn vluchtelingen die tien jaar na aankomst geen perspectief op terugkeer hebben. Indien iemand zich schuldig maakt aan een (ernstig) misdrijf tijdens het naturalisatieproces, dan wordt dat proces opgeschort. Het wordt mogelijk voor rechters om intrekking van de verblijfsvergunning op te leggen als straf voor ernstige misdrijven. Indien iemand de Nederlandse nationaliteit verwerft dan doet hij, indien mogelijk, direct afstand van zijn andere nationaliteit. Dit wordt een vast onderdeel van de naturalisatieprocedure. Indien dat niet mogelijk is, ondertekent de nieuwe Nederlander een verklaring waarin hij de minister van Buitenlandse Zaken volmachtigt om namens hem afstand te doen van zijn oude nationaliteit zodra dit mogelijk is. Veiligheid en deradicalisering Massasurveillance werkt niet als oplossing om terrorisme te bestrijden. Hoe vaak blijkt na een aanslag niet dat de terrorist al lang bekend was bij de autoriteiten? Het heeft weinig zin om nieuwe maatregelen in te stellen om terroristen op te sporen, als je al geen gebruik maakt van de informatie die je al hebt. Naast een betere screening van nieuwkomers, die mogelijk wordt als we weer grip krijgen op de instroom van asielzoekers, moeten we ook stappen ondernemen om radicalisering van moslims die in Nederland zijn opgegroeid te voorkomen. Radicalisering van Nederlandse moslims wordt aangemoedigd en gefinancierd door extremistische staten (zoals Saoedi-Arabië) en organisaties (zoals de Moslimbroederschap). Alle geldstromen van dit soort bronnen naar Nederlandse doelen moet bij wet worden stil gelegd. Eveneens mogen deze organisaties geen geld of andere steun meer ontvangen vanuit Nederland. Er komt een boycot voor staten die radicalisering aanmoedigen en mensenrechten grootschalig schenden. Eveneens moeten personen die radicalisering aanmoedigen, zoals bijvoorbeeld de zogeheten “haatpredikers”, geen visa meer krijgen. Hoewel er vanuit het buitenland momenteel de nodige olie op het vuur gegooid wordt, ligt de uiteindelijke wortel van radicalisering in Nederlandse achterstandswijken zelf. Er moet allereerst meer ruimte komen voor buurtwerkers, lokale overheden, politie en GGZ-instellingen om radicalisering vroegtijdig op te sporen en tegen te gaan. Initiatieven die aantoonbaar succes hebben moeten worden ondersteund. Ook moet er meer aandacht komen voor probleemgezinnen. Door een grote concentratie van probleemgezinnen in bepaalde wijken komen deze gezinnen in een neerwaartse spiraal terecht. Daarom moet de rechter aan probleemgezinnen kunnen voorstellen om zich te laten hervestigen in een ander milieu, om zo deze spiraal te doorbreken. Op de langere termijn moet de maatschappelijke segregatie tussen verschillende bevolkingsgroepen worden opgeheven. Integratie in de Nederlandse cultuur Veel maatschappelijke problemen, zoals radicalisering, kansarmoede, criminaliteit en wantrouwen tussen bevolkingsgroepen, zijn een gevolg van de maatschappelijke segregatie van minderheden op basis van afkomst, religie en cultuur. In het verleden werden grote groepen nieuwkomers vaak allemaal bij elkaar geplaatst in bepaalde wijken van grote steden. Hierdoor was er voor deze mensen geen noodzaak om te integreren in de Nederlandse samenleving waardoor deze wijken in parallelle samenlevingen veranderden. Kinderen die in deze wijken geboren worden kunnen hierdoor op een grote achterstand terecht komen als ze opgroeien met normen en waarden die tegengesteld zijn aan de westerse normen en waarden waar de Nederlandse cultuur en maatschappij op gestoeld zijn. Dit vinden wij onrechtvaardig. Het idee van een multiculturele samenleving moet daarom definitief worden losgelaten. Het moet een beleidsdoel worden om segregatie tegen te gaan en integratie in de Nederlandse cultuur en maatschappij te bevorderen. Het is zowel in het belang van deze minderheden als van de rest van de Nederlandse bevolking dat de kloof tussen de bevolkingsgroepen verdwijnt. Een belangrijke rol hierin is weggelegd voor het Nederlandse onderwijs, waar meer nadruk moet komen te liggen op het aanleren van westerse normen en waarden. Dit zijn de voornaamste punten uit ons Manifest, beknopt samengevat. Het Manifest zelf kunt u hier lezen: MANIFEST MIGRATIE, INTEGRATIE EN ASIELBELEID (PDF) Russells Teapot. Reaguurder.