Tijd voor een topicje over de spanningen tussen leuke muziek en het intens verdrietige mohammedaanse treurgeloof. Vandaag doen we het ff over klassieke muziek want Van Rossem kan geen ouwelullenrock opzetten wegens druk met GeenPeil en de Girls Aloud Megamix van Ronaldo heeft een permaban; we gaan het dus hebben over opera. Niet zomaar opera, maar opera van de grand daddy van het genre: Wolfgang Amadeus Mozart. In Amsterdam wordt namelijk
Die Entführung aus dem Serail uitgevoerd en de Stopera heeft in al haar wijsheid besloten om dit stuk te politiseren, omdat het over fictieve moslims gaat.
U moet weten dat het in de tijd van Ome Wolf erg hip was om de blik naar het oosten te richten. Men sprak van Turkomanie en Oriëntalisme: meubels, behangetjes en ander interieurdesign werd versierd met "Turkse" motieven en ook in de muziek was het raak. Met exotische en "Turks" geachte toonladders werd de Westerse muziek verrijkt. Het oosten werd, anders dan nu, gezien als een plek waar de Moslims zich overgaven aan de meest wilde en onzedelijke neukseks: vooral de harems van de sultans, waar Mohammedaanse veroveraars zich te buiten gingen aan busladingen vol slavinnen met gheyle baarheupen en romige memtetten, spraken tot de verbeelding. Een beetje componist die een stuk schreef over seks, erotische misverstanden en woeste krijgsheren situeerde dat dus in Moslimmië.
Zo ook Mozart: hij schreef
Die Entführung aus dem Serail over een harem en een meisje, een sultan en een verliefde edelman. Dat het meisje niets heeft met haar nobele christelijke redder en eigenlijk gewoon stiekem op het
kromzwaard van de stoere Turk wil blijven rijden voegt nog een extra laag hahahaleuk toe aan het stuk.
Kortom, een redelijk luchtig stukkie, vol bewuste stereotypering en pastiche. Zou je denken, dus. Helaas is het 2017. De culturele hysterie heeft een hoogtepunt bereikt. Ja, je mag wel grappen, maar alleen over je eigen etnische groep. Andere mensen mag je alleen met respect en omzichtigheid behandelen: vooral Moslims. Iedereen in cultureel binnenderingië weet namelijk dat moslims van suiker zijn en niet als volwassen mensen behandeld moeten worden, maar als tere kwetsbloemetjes - anders wint Wilders en dat moeten we niet willen met z'n allen. Niet alleen omdat de moslims van nu geen sekswellustige sultans zijn, maar tuigh uit Nieuw-West met AK47's die je redactie kapotschieten - maar vooral omdat de linksdraaiende cultuurmutsen die zichzelf opnaaien in een hysterische angst om te kwetsen vervallen tot humorloze. Vandaar dat dus het bovenstaande inlegvelletje in het boekie van de voorstelling is gedaan, want ja, het operahuis moet natuurlijk wel duidelijk maken dat ze aan de Goede Kant van de Streep staan.
Het gaat godverdomme om een humoristisch stuk voor en door de culturele elite uit de 18e eeuw! Als je denkt dat iets te maken heeft met de spanningen tussen de westerse maatschappijen en de radicaliserende islamitische onderklassen die ze herbergen, dan is dat best wel een beetje vreemd. Bovendien is het publiek van de Stopera zo wit een ijsbeertje in de mist, dus de kans dat er "biculturelen" zijn die zich er aan storen is vrij klein - tenzij je dus de munitie geeft om te klagen door Mozart al pre-emptief tot FOUT IN DE CULTUUROORLOG te verklaren. Ja, dan kunnen de SJW's, contactorganen, praatbaarden, discriminatieprofessionals en andere middelmatige types met net zoveel talent als de linkerkleineteennagel van WA inderdaad klagen over
"cultural appropriation", "moslimstereotypering" en "polarisering". Oh, en het is heel raar dat je, omdat er een drieste moslimkampbeul (goed, het is de harembewaker) in het stuk voorkomt, je meteen moet zeggen dat niet alle moslims gewelddadig zijn. Ook niet helemaal consistent he, van die deugers, die normaal roepen islamitisch geweld niks met de islam te maken heeft. Dus waarom verontschuldigen in een aparte brief bij het programmaboekje? Dat kan alleen maar hysterie van kleine geesten met een deugcomplex zijn.
Goed, laten we vooral niet te lang stilstaan met de kleine, bange, wezelige, ongelovige doch Allahvrezeden policorslaven van het culturele establishment, maar gewoon genieten van de tijdloze kracht van
Mozart.
