Hey, ome Erdo, begonnen we je net te waarderen op feestjes, vind je pardoes een nieuw disfunctioneel gezin dat je voortaan gaat verblijden met rabiate grapjes waar iedereen uit nervositeit maar om lacht. Wat wil? Het Europarlement heeft het na een relatie vanaf 1987 uitgemaakt met Turkije, omdat het eindelijk in leek te zien dat het toch niet de gehoopte exotische democratie was die het eigenlijk nooit is geweest. Niet dat het heel veel uithaalt natuurlijk, want het EP is
helemaal niet bevoegd om hier bindende uitspraken over te doen. Het is een soort kinderraad die voor de goede sier mag deugen. Maar Turkije neemt het desalniettemin hoog op. Iets met lange tenen. En natuurlijk komt er een weerwoord van onmiskenbaar Turks-hyperbolische snit. Ten eerste heeft de EP-resolutie in zijn ogen "
geen enkele waarde". Ten tweede, komt-ie, "
Hebben we keer op keer aangetoond dat wij beter voor EU-waarden zorgen dat EU-landen dit zelf doen," dus DOEI HÈ. Z'n humeur is overigens wel een beetje te begrijpen. De Turkse Lire
donderstraalt de afgrond in want rentes worden steeds harammer [
is dat een woord?]. Komen er ook nog eens
drie Turkse soldaten om in wat volgens Turkije een Syrische luchtaanval was. Mag hij ook nog eens
vier tanks inleveren bij de Eeuwige Koerd. En bleken er ook weer nog eens
15.000 ambtenaren meer geschikt voor de kerkers dan de Erdocratie. Maar goed, de EU moet nu natuurlijk niet ineens denken dat het belangrijk is. Want de tektoniek van de macht roerde zich al iets eerder. Ondanks enige
amicaliteit tussen Trump en Erdogan, heeft Erdogan ook aangegeven zich meer richting een
Russisch-Chinees pact te willen bewegen. Succes Erdo, op ieder potje past een deksel.
