Ja ja, wie Arnon Grunberg nog serieus neemt is zelf rijp voor het gesticht, weten we wel. En in de DSM-5 staan vast allemaal leuke labels die je mooi op dit geraaskal kunt plakken. Maar de onderliggende teneur van dit stukje raakt aan een groter probleem dan enkel de hersenspinsels van die malle Grunberg, dus we wilden het er toch even over hebben. Helaas is dit namelijk precies hoe veel oudmediale grachtengordeldieren echt tegen terreur aankijken: ze zien geen menselijke, boze opzet - die bovendien prima rationeel verklaarbaar is vanuit het perspectief van een godvrezende ISIS-fanboy, zoals Sam Harris in deze
podcast haarfijn uitlegt - maar een soort onafwendbare natuurramp, die we zelfs met de grootste inspanning niet kunnen voorkomen. Het morele onderscheid niet meer zien tussen slachtoffers van koelbloedige moord en slachtoffers van natuurgeweld. Alleen met zo'n struisvogelmentaliteit kun je het voor elkaar krijgen om twee weken na de 84 doden bij de bloedige terreuraanslag in Nice, de voorpagina's van alle kranten te vullen met serieuze vergelijkingen tussen
aantallen doden door blikseminslagen, verkeersdoden, terreuraanslagen, je verslikken of van je keukentrapje flikkeren. Maar de realiteit is dat een aardbeving geen complot tegen de mensheid is, maar een onvermijdelijk natuurverschijnsel. En terreur is geen aardbeving, maar een
man made plot tegen onschuldige burgers. En om er iets aan te kunnen doen zul je die realiteit op z'n minst moeten erkennen, in plaats van de zorgen van burgers vanaf de voorpagina van de Azijnbode gniffelend te blijven beschimpen.
