Een mooie battle tussen het geweten van blank nederland en de koningin van de klaaglaven: Syp Winia (Elsedodeboom) stelt bij het radioprogramma
"Met het Oog op Morgen" (vraag maar aan je oma wat dat is) in een themaweek over racisme de vraag aan Gloria Wekker of ze het wenselijk acht dat, zo die al bestaat, de "witte schuld" aan de slavernij ooit gaat verdwijnen. In het Elseviers klinkt dat wat breedsprakiger: "Acht u het denkbaar, desnoods theoretisch, dat witte personen, door eigen toedoen of door andermans toedoen, op enig moment, desnoods na vele generaties, af kunnen komen van hun schuld?" Waarop Wekker in de daaropvolgende aflevering zichzelf wel erg laat kennen in het antwoord. Komtdatschot: "Ik kan het wel, maar wil het niet." Laten we dit statement even uitpakken, te beginnen bij "Ik kan het wel". Dit impliceert dat bazelwetenschappers die Frans georiënteerde, onleesbare woordwebjes volkrabbelen over macht, gender en racisme in een obscuur hoekje van een obscure universiteit daadwerkelijk impact hebben in de maatschappij. Dat ze inderdaad heel relevant zijn in een miniem circuit van sociaalwetenschappelijke mutual admiration bij de VPRO, de linkse pers en de UvA, maar of het voor Henk en Ingrid buiten de ring heel relevant is valt nog maar te bezien. Mevrouw is dus nogal aanmatigend. Bovendien zegt ze al haar hele - lange - carrière te strijden tegen racisme, maar tegelijk geeft ze aan dat Nederland nog steeds een racistisch haatland is - toch ook een commentaar op haar eigen functioneren. Dan het tweede deel. "Maar ik wil het niet". Nee, dat is begrijpelijk. Mocht het morgen raciaal allemaal pais en vree zijn in Nederland, dan zou ze onmiddellijk verzinken in een verdiende vergetelheid. Immers, als de werkelijke
truth and reconcilliation tussen blank en bruin heeft plaatsgevonden en maatschappelijke gelijkheid en daderschuld tegen elkaar zijn weggestreept, dan heeft Wekker geen boekjes meer te verkopen. Zoals Batman zijn Joker nodig heeft, heeft Gloria W. de racistische tokkie die wat lelijks roept over klaagnegers op een pro-Zwarte Pietfacebook nodig om zichzelf een plaats in de maatschappij te geven. Mevrouw wil dus de huidige status quo behouden. Erg cynisch en weinig solidair, want er zijn natuurlijk genoeg Nederlanders met een couleurtje die nog dagelijks de negatieve gevolgen van racisme ondergaan. Bovendien is het ook een beetje raar om het wenselijk te vinden dat er een voortdurende staat van ongemakkelijk wantrouwen bestaat tussen verschillende groepen in de samenleving. Kortom, racisme als verdienmodel en maatschappelijk alibi. Die indruk hadden we natuurlijk al langer van mevrouw W., maar nu geeft ze het zelf ook zwart op wit (ha, ha) toe.
