Geenstijl

The people of #Nice are making an anti-shrine for the Bastille Day killer out of rubbish, stones and spit https://t.co/Fr0DZAOQ18

— Sky News (@SkyNews) July 19, 2016

Het Engels kent de prachtige uitdrukking ‘an elephant in the room’: een levensgroot probleem dat iedereen ziet maar dat wordt doodgezwegen en genegeerd omdat het zo ongemakkelijk is. Europa heeft ook zo’n olifant, en hij heet ‘islamitische terreur’. Het beest dendert op logge poten over het continent. In een paar jaar tijd heeft het al honderden mensen vermoord en verwond en het veroorzaakt steeds meer woede en angst, maar ook na Madrid, ook na Londen, ook na Brussel, ook na twee keer Parijs, ook na Nice en bijvoorbeeld ook na Amsterdam, Toulouse, Lyon en Kopenhagen mag het dier niet bij zijn naam genoemd worden. De mainstream media en politiek proberen van die angstaanjagende olifant allemaal kleine, verwarde op zichzelf staande olifantjes te maken die niets met elkaar te maken hebben. Vele Europeanen zien het beest gewoon lopen, maar niemand mag het zeggen.

In Nice zag je echter de eerste tekenen van een kanteling. Nadat de vrachtwagen met Mohamed Bouhlel achter het stuur zich door een feestende menigte had geploegd en er wéér tientallen onschuldige vrouwen, mannen, jongeren en (veel) kinderen waren gestorven omdat ze de pech hadden zich op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te bevinden, gebeurde er iets wat we daarvoor in die andere door terreur getroffen steden niet hadden gezien, of wat ons in elk geval niet eerder werd getoond. Toen vele duizenden mensen maandag op het strand bij elkaar kwamen om te rouwen en stil te staan bij de aanslag was er natuurlijk zoals altijd diepe verslagenheid en waren er kaarsjes, knuffels en bloemen. Maar wat nieuw was, was de onverholen woede over wat Bouhlel had aangericht. Nieuw was de berg stenen en afval op de plek waar de aanslagpleger om het leven was gekomen, nieuw was dat mensen daar zonder gêne en vol haat op spuugden omdat ze woedend waren over zijn gruweldaad, over het gif dat hem tot zijn daden had gedreven, over de vele levens die hij had beëindigd en voorgoed geruïneerd. En er gebeurde nog iets: toen premier Valls arriveerde werd hij uitgejouwd, niet door een enkeling maar door velen, ongetwijfeld omdat hij in de ogen van die mensen symbool stond voor een zwakke, besluiteloze overheid. Frankrijk begint de aanslagen helemaal zat te worden, en met hen vele andere Europeanen. Vervolgens kwam daar ook nog de aanslag in Würzburg overheen: een jonge vluchteling hakte met steekwapens in op argeloze reizigers. Bij die aanslag vielen geen doden, maar de impact is er niet minder om. Mensen realiseren zich dat ze nergens veilig zijn voor de terreur, dat het niet volstaat om drukke steden en plekken te mijden. Ook in een treintje ergens in Duitsland kun je er zomaar het slachtoffer van worden. En ze worden het zat. Je ziet het bijvoorbeeld op internet. Wie de reacties op Twitter, op blogs en forums, op social media, op krantensites en elders leest, kan niet aan de conclusie ontkomen dat heel veel Europeanen zich niet alleen grote zorgen maken maar vooral ook kwáád zijn. Steeds meer mensen lijken er schoon genoeg van te krijgen te moeten toezien hoe soms tientallen burgers tegelijk weerloos vermoord worden, en maar te moeten afwachten of zij misschien de volgende zijn die het slachtoffer worden van terreur. Van islamitische terreur om precies te zijn. Er loopt een olifant door de kamer en het wordt de hoogste tijd dat we het concreet over hem gaan hebben, niet alleen op social media maar in de openbaarheid. Er zijn veel moslims in Europa die op geen enkele manier loyaal zijn aan het land waar ze wonen, die het Westen haten en die gedreven door die haat niet zullen schuwen dood en verderf te zaaien wanneer ze daar de kans voor krijgen. Laten we in alle openheid over wezenlijke vragen discussiëren: in hoeverre en op welke manier vormt de islam de voedingsbodem van haat en geweld jegens het Westen? Hoe komt het dat er moslims zijn die uit de Koran opmaken dat ongelovigen moeten worden gedood? Wat stáát er dan in die Koran, en hoe komt het dat veel meer moslims helemáál niet de neiging hebben andersgelovigen kwaad te doen? Welke gevoelens leven er in de islamitische cultuur tegenover het Westen en bepaalde westerse normen en waarden, en hoe kunnen die gevoelens worden verklaard? Hoe kunnen we de moslimsgemeenschap stimuleren om kritisch naar zichzelf te kijken, zich af te vragen hoe komt het dat zoveel mensen die moslim zijn of die zich op zijn minst zo noemen zulke ontwrichtende dingen doen in de westerse samenleving? Natuurlijk komt de neiging van politiek en media om moslimsterreur niet als zodanig te benoemen voor een belangrijk deel voort uit goede bedoelingen. Men is bang dat moslims over één kam worden geschoren als hun religie specifiek in verband wordt gebracht met vreselijke terreur. Die angst is op zich terecht, omdat elk weldenkend mens weet dat er heel veel goedbedoelende moslims in Europa leven die geen vlieg kwaad doen. Maar júíst doordat er geen eerlijke, open discussie wordt gevoerd over de invloed van islamitische geloofsovertuigingen op terroristen en andere extremisten, scheert de gemiddelde autochtone Europeaan steeds vaker alle moslims over één kam. Hij ziet met eigen ogen de terreur die in naam van de islam wordt gepleegd maar krijgt stelselmatig te horen dat het geen islamitische terreur is. Hij weet dat er moslims zijn die hem en zijn land haten, maar hij mag die angst niet eerlijk uiten en ziet die ook niet bevestigd door de politiek, door de overheid die hem zou moeten beschermen. Niet voor niets krijgen steeds meer Europeanen een negatief beeld van moslims. Er ligt een belangrijke taak voor politiek en mainstream media: start een eerlijke, diepgaande discussie over wat er speelt; wees eerlijk over de angst, woede en bezorgdheid bij de autochtone bevolking, draai niet om de brei heen en benoem de specifieke problemen. En hopelijk kan de islamitische gemeenschap de moed opbrengen aan eerlijke zelfreflectie te doen en te zien wat er aan de hand is. Lewis (Oldskool reaguurder en vaste inzender. Eerdere bijdragen hierrr en daarrr en daar en hier en hier en daar en hier)