Vandaag is een
ONTHUTSEND politierapport over het functioneren van de politie naar buiten gekomen. Niks werkt. Agenten bellen nog met Nokia 3310's, de walkietalkies zijn van Fisher Price, driekwart van de politiewagens staat op slappe banden, tuig tappen geschiedt met een glas tegen de muur van een aanpalende kamer, alle politiehonden hebben staar en de wachtcommandanten kunnen geen orde meer houden in de kantine, alwaar de koffiemachines sinds 2004 niet meer zijn schoongemaakt. En ohja, niemand vangt boeven. Minister van Veiligheid en Justitie Ard van der Steur heeft zojuist
VERHEUGD gereageerd op dat nieuws. Hij is "blij" met het onthutsende rapport en noemt het "een mooie bouwsteen." We spraken hem na afloop van de ministerraad: "Jongens, dit is werkelijk geweldig. Alles gaat zo vreselijk beroerd, dat we iedere kering in het tij alleen nog maar positief kunnen gaan ervaren. Dit rapport is een prachtige onderste bouwsteen om een nieuw fundament op te leggen. Met een beetje goede wil, en als die om betere CAO's zeurende smerissen hun hoofd eens uit hun eigen hol halen in het kader van het nationale belang, kunnen we vanaf hier een glorieuze route naar succesvolle misdaadbestrijding inslaan. We weten nu waar de pijnpunten liggen en dat zijn stuk voor stuk schitterende verbetermogelijkheden. Er gaat zo veel mis, dat je alleen nog maar lichtpuntjes kunt zien. Zelden kreeg ik een rapport onder ogen dat zo veel houvast biedt voor constructieve reorganisatiekansen. Je moet de politie in de 21e eeuw toch een beetje als een startup behandelen: op de juiste plekken investeren, goed luisteren naar reacties uit de markt en als de feedback positief is, kun je opschakelen naar nieuwe niveaus. Werkelijk jongens, we staan aan de start van iets moois en ik ben blij dat ik die verantwoordelijkheid mag dragen!", jubelde de minister, niet zonder wat overdadig speeksel met de woordenstroom mee te sturen. "Overigens", voegde hij met opgestoken vinger nog toe, "3 km/u te hard op de snelweg heeft nog steeds een zeer hoge pakkans. Dus dat onderdeel van de successtrategie kunnen we keurig handhaven", besluit een opgewekte Van der Steur. "En nu geen vragen meer en aan de kant, ik moet bitterballen gaan consumeren, de voetjes van de vloer tillen op de klanken van Coldplay en Noord-Koreaans klappen voor de MinPres op het VVD-congres. Tabee!" En enigszins verbouwereerd bleven wij achter, terwijl we langzaam bekropen werden door een groeiend gevoel van onveiligheid.
