Die deal tussen de EU en Erdoganistan, waarbij Turkije de EU compleet de moeder chanteert, was natuurlijk altijd al een klucht van hebben we jou daar. Maar zelfs bij de deal die erop neerkomt dat we 1 vochtige vluchteling uitruilen tegen een opgedroogde Ottomaan, zelfs daarbij voldoet Turkije eigenlijk pas aan de helft van de door de EU gestelde eisen. Die 72 eisen zijn deels ietwat onboeiende logistieke eisen zoals het upgraden van paspoort-standaarden. Maar toen was daar ineens "Block 4: Fundament Rights". Daarin stelt de EU in feite dat Turkije tot eind juni heeft de gehele (politieke) cultuur te transformeren tot een deugende democratie waar iedereen Dolf Jansen grappig vindt. Da's wat veel gevraagd natuurlijk. Maar ondanks dat Turkije weet dat het met geen enkele mogelijkheid aan de EU-eisen zal voldoen, heeft het de brutaliteit te dreigen zélf de deal van tafel te vegen als de EU die visumvrije regeling niet fixt. Die brutaliteit valt ze overigens moeilijk kwalijk te nemen, want dat is nou eenmaal het resultaat als je een stel straatvechters in een kooi zet met de afwassponsjes Sargentini & Mogherini. Maar waarom is Turkije zó geobsedeerd met die visumvrije regeling? Zo slecht gaat het economisch niet in Turkije, en de Europese vraag naar laaggeschoolde arbeid is grotendeels verzadigd. Bovendien betekent de visumvrije regeling expliciet niet dat Turken hier zomaar mogen komen wonen, werken & wijven. Na 3 maanden moeten ze gewoon weer terug. Wat zit er dan wel achter? Onze politici zijn opgegroeid in de notie van het einde van de geschiedenis. Die heeft hen actief afgeleerd te geloven dat sommige mensen gewoonweg niet te vertrouwen zijn en er misschien wel eens heel subversieve intenties op nahouden. De sultan wil wraak voor Wenen en dit continent overspoelen met door hem aangewezen, AKP-getrouwe onderdanen die hun visumtermijn gaan overschrijden in de Turkse parallelle samenlevingen, om de islamitische ondermijning van West-Europa te bespoedigen. Erdo heeft, op z'n Sargentini's gezegd, zin in de toekomst.