Probeert de EU het eigenlijk nog wel? Wellicht zou dat de primaire vraag moeten zijn. Immers, ten tijde van miljarden-naheffingen, monetaire crisissen, de migratiecrisis en de grootste legitimiteitscrisis in de geschiedenis van de EU, heeft de EU het groteske lef jaarlijks
3,5 miljoen euro extra uit te trekken voor hun persoonlijke limousines en de kleding van hun chauffeurs. Alsof ze nog niet
decadent genoeg rolden. Hoe valt zoiets te begrijpen? Natuurlijk, in hun Brusselse enclave zijn ze losgezongen van de werkelijkheid, en door weg te komen met schaamteloze zelfverrijking slaat de hoogmoed toe. Maar waar het hun volstrekte onvermogen de vluchtelingencrisis op te lossen betreft, speelt er wellicht iets anders mee. Ze lossen namelijk helemaal niets op. Waar de maatregel tot nu toe op neerkomt is dat een doorweekte dobberaar wordt
ingeruild voor een
AK-partij-infiltrant in Turkije opgedroogde ontheemdiër naar Erdo's keuze. Plus jaarlijks
zes miljard euro en natuurlijk die versnelde toetredingsgesprekken. Dat is geen oplossing. Het is schuiven met poppetjes terwijl de netto instroom niet vermindert. Je kunt veel van ze zeggen, maar heel dom kunnen EU-bobo's niet zijn. Ook zij weten donders goed dat dit niet eens een oplossing benadert. Dus wat speelt er dan wel? Wellicht ligt het antwoord besloten in het DNA van de EU zelf. Want, wat is de EU? De EU is een overheid op zoek naar een land. De EU is kunstmatig en komt niet organisch voort uit de bevolking waarover het regeert. De allerhoogste prioriteit van de EU is niet het oplossen van de migratiecrisis. Het is ervoor te zorgen dat natiestaten niet zelf soeverein en zelfstandig hun migratiecrisis oplossen. Immers, als dát gebeurt, dan levert de EU haar grootste 'verworvenheid' in, namelijk het federale zeggenschap over nationale grenzen. En als dat gebeurt, verliest de EU in zijn huidige vorm, elk bestaansrecht. De viscerale
felheid waarmee de EU de Visegrádgroep veroordeelt om het bewaken van hun grenzen, spreekt boekdelen. De EU rekt tijd in plaats van de crisis op te lossen, en dat weet het donders goed. In de tussentijd rekent de EU op u. En dan meer specifiek op uw democratische apathie, die toestaat dat uw nationale politici stilletjes alsmaar meer soevereiniteit afdragen aan Brussel. "
And just as the measures adopted or imposed during the eurozone crisis magnified the democratic deficit of the eurozone institutions, so too the migration crisis could see an increase in the EUs emergency powers without any compensatory increase in accountability." De aard van het beestje valt niet te veranderen. Of u het laat gebeuren, dat is
een andere vraag.
