Vluchtelingen ontvluchten Nederland massaal
Het ruikt naar hout. Voor gratis Wifi op je smartphone moet je eerst de browser openen en je aanmelden op de website van de provider, en dat is irritant. De chocoladepasta begint na twee maaltijden al synthetisch aan te doen. Het weer haalt het gewoon niet bij het Levantijnse zonnetje. De Kebab smaakt hier zoals Goudse kaas uit Pyongyang voor ons zou smaken. En de vrouwen zijn ontegenzeggelijk - allemaal, stuk voor stuk - hoeren, maar als je er dan een keertje een uit pure verveling aanraakt, is dit frowned upon. Aldus de 3000 Nederlandse Ontheemdiërs die het in burgeroorlog rakende Europa in 2015 middels een barre wandeltocht, dwars door oorlogsgebieden als Keulen, hals over kop in gammele bootjes ontvluchtten. In het piepjonge 2016 vluchtten er al 316. Naast het voorheen genoemde speelt ook mee dat "Ze ontmoedigd raken omdat het lang duurt om asiel te krijgen en om hun familie over te laten komen." In een bizarre move claimt het kabinet nu dat er "geen sprake is van een ontmoedigingsbeleid", terwijl Dijkhoffs vrij expliciete think again, turn away-achtige kettingbrief aan alle asieliërs overal, toch vrij weinig te raden overliet: "kom nou maar niet, het is hier toch kudt." Daarbij loopt er al vanaf eind 2015 een EU-publiciteitsoffensief om die lui gewoon weg te houden. En bovendien werkt het Ministerie van Minder gewoon netjes mee aan deze vrijwillige exodus. "De Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) krijgt subsidie van de Nederlandse overheid om vluchtelingen die vrijwillig teruggaan te begeleiden. Ze krijgen een ticket en in veel gevallen een geldbedrag voor herintegratie, tot maximaal 1.750 euro." De Eurofobie lijkt vooral sterk onder Irakezen. "Er melden zich opvallend veel Irakezen aan voor vrijwillig vertrek: vorige maand 34. 'Je kunt je niet voorstellen hoeveel Irakezen ons bellen met een verzoek om terug te mogen zodra ze door hebben hoe de situatie hier is', zegt een IOM-medewerker." We kunnen er natuurlijk gewichtig om doen en zo, maar in feite is deze exodus gewoon hetzelfde als wanneer je zeurende dinnetje je tijdens je bachelor party opbelt of je al naar huis komt. "Volgens Akram Shawki van de Alphense vrijwilligersorganisatie Hoop voor Vluchtelingen stond de Irakees onder grote druk nadat zijn vrouw had gebeld om te zeggen dat het geld op was en ze met de kinderen op straat kwam te staan. 'Ze dachten dat hij binnen zes of zeven weken een verblijfsvergunning zou hebben, maar hij was nu al vier maanden van huis." Vrouwen.