Niks mis met een degelijke kerncentrale. Wat wel een probleem is, is een kerncentrale zoals de Belgen onderhouden in Doel. Althans, 'onderhouden' is dus het probleem. De houding van de Belgen om de kerncentrale te onderhouden is de houding die veel mannen hebben als hun vriendin vraagt of ze even een leuk plankje aan de muur willen boren, om fotolijstjes en schattige snuisterijen op te zetten. De 'komt wel een keer'-mentaliteit. Maar dit is geen leuk plankje om fotolijstjes en schattige snuisterijen op te zetten. Dit is een kerncentrale. Fukushima aan de Schelde. Hoe hard je ook 'GRENZEN DICHT' roept, daar trekt een eventuele kernramp en bijbehorende radioactieve straling des doods zich geen reet van aan. Met deze kerncentrale is een hele hoop mis, zoals we in
augustus 2014 al schreven. Bewuste sabotage, duizenden haarscheurtjes en de reactor wordt aan en uitgezet alsof het een constant vastlopende Windows XP-computer is. Waarvan het ons niks zou verbazen als het daar op loopt. Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en
begint de Nederlandse politiek zich ook zorgen te maken. Dat we Nederlandse inspecteurs moeten sturen. En dat we zeggenschap willen over beslissingen rondom de kerncentrale. De kerncentrale staat immers
zo dicht bij de Zeeuwse grens, dat de energiecentrale waarschijnlijk elke zondag braaf in een gereformeerde kerk psalmen op hele noten zingt. Toen Irak in een soortgelijke situatie zat met een kernprogramma, zijn we met alle Westerse spierballen het land binnengevallen. Het lijkt ons niet meer dan gezond verstand om dat ook bij België te doen. Invasie. Land bezetten. Paar Vlaamse bruiloften per ongeluk kapot bombarderen met drones. Hearts & Minds winnen. En dan die kerncentrale of sluiten, of repareren zodat hij weer veilig is. Even die Belgen tegen zichzelf in bescherming nemen, want van kerncentrales runnen hebben ze duidelijk geen chocola gegeten.
