Geenstijl

Het is een zegen om in Nederland als allochtoon geboren te worden. Ergens in de Nederlander zit een gen dat Duitsers haat en ter compensatie daarvan – haten mag niet hé? – allochtonen lief vindt. Hoewel er een gradering in die liefde zit. Een ranking. Top Dog allochtonen zijn diegenen die zo zwakzinnig zijn dat ze in een willekeurig ander land niet serieus genomen zouden worden, maar bij ons wél. Waarbij ‘bij ons’ gelijk staat aan de grachtengordel en ‘allochtoon’ aan Marokkaan of Turk, bij voorkeur met een criminele staat van verdienste. Zo iemand kun je tenminste goed weg zetten. Marketen. Je trek de aap een pak aan en verkoopt ‘m als auteur. Rapper. Columnist voor mijn part – dat dat een vak is, boeit niet. Allochtoon zijn is namelijk het echte vak. Allochtoon zijn sells.

“Omarm je vijanden!” peperde de beste columnist allertijden me in. “Prijs ze de hemel in!”. Eerlijk? Ik verafschuw allochtonen, per definitie. Ja ik discrimineer maar geloof me: ik loop met een boog om allochtonen heen. Vooral om de mannelijke versie. De meisjes die je moet mijden, openbaren zich grotendeels door het dragen van een hoofddoek. Hét symbool van achterlijkheid – tenzij je het positioneren van de vrouw als minderwaardige menssoort als vooruitgang ziet. Mannelijke allochtonen zijn het tuig dat in hun jeugd zwembaden terroriseert en het later schopt tot loverboy en maffiabaas – maar eerst nog ff een carrière als gangmember moet doorlopen. Sommige allochtonen kiezen voor een andere carrière: die van grachtengordeltoyboy. Nou ja, zo’n carrière kies je niet, die omarm je zodra een uitgever je benadert om ‘een roman’ te schrijven. Zo’n grachtengordelpak, die een projectje bedenkt, een Marokkaantje of Turkje adopteert en bombardeert tot de ontdekking allertijden. Het Marokkaantje of Turkje verdient niets dan bewondering: van de goot naar de grachtengordel, helemaal zelf gedaan. Geen blanke school. Geen professionele ouders – anders dan professionele uitkeringstrekkers – best knap als je je dan met je gebrekkige schrijf- en spreekvaardigheid van de Nederlandse taal, in de grachtengordel weet te positioneren als auteur en opiniemaker. Hoewel, knap? Sinds Saskia Noort ‘bestsellers’ schrijft, is het algemeen geaccepteerd dat je geen talent hoeft te hebben, maar dat marketing alles is. En dat elke crimineel en Marokkaan (is dat nou een pleonasme of tautologie?) zich dus auteur kan noemen. Ja, ik heb een schijthekel aan allochtonen. Van kinds af aan is me ingepeperd dat ik zieligerds moest mijden. Van kinds af aan is me ingepeperd dat ik mijn best moest doen. Het zélf moest doen. Dat allochtonen de zieligheidskaart trekken, is een ding. Dat ze daarin gestimuleerd worden, gesteund worden door mensen die de macht hebben om anderen te maken dan wel te kraken, is om te janken - voor de rest van Nederland. Ik denk niet dat Nederland een mooier land zou zijn zonder Marokkanen, Turken en anderen die gestimuleerd worden om hun ‘achterstandsstatus’ uit te buiten. Maar dat Nederland een beter land zou zijn zonder de blanke grachtengordel, die in ronduit discutabele en criminele allochtonen een businessmodel ziet ten koste van anderen die wél wat kunnen, weet ik zeker. Maar hey: you win. Respect.