Het Nederlandse ambtenarenkorps is 's lands schaduwmacht. Hun verkozen bazen en eindverantwoordelijken wisselen sneller dan de zaadcontainers van Gordon, maar ambtenaren zitten er meestal voor het leven. "Overheidsdienaren" noemen ze zichzelf. Alsof dat hen onderscheidt van de rest van de beroepsbevolking, die minstens tot
eind juni voor de overheid op de katoenplantages staat te zwoegen. Maar goed, overheidsdienen en schaduwmachten tegelijk laat blijkbaar zijn sporen na op ambtelijke gesteldheid, want volgens een onderzoek van
Binnelands Bestuur heeft 30% van de ambtenaren "weinig energie op het werk". Voor de gemiddelde beroepsbevolking is dit 25%. 'Nou, stuur die lui dan ff op vakantie' horen wij u denken. Dat dacht de overheid ook, maar wat blijkt: ambtenaren komen helemaal niet uitgerust terug van hun sleurhut-tripjes naar de Dordogne. Vooral jonge ambtenaren (31-40) worden getroffen door deze lethargische epidemie. 53% geeft na hun vakantie aan nog steeds naar de tyfus te zijn. Dit staat in schril contrast met de ouder gedienden. Van de 50-plussers voelt 62% zich na een vakantie juist herboren en van de 60-plussers voelt zelfs 64% zich weer 21 jaar oud. Een patroon tekent zich af. Als jonge ziel is het moeilijk u neer te leggen bij een baan als overheidsdienaar, die toch vaak voornamelijk neerkomt op mensen dwarszitten, beroven, of slechts heel middelmatig een dienst verlenen. Geen zin hebben in dat werk, is gewoon een gezonde indicator van een weliswaar aftakelend, maar thans intact geweten. Senioren hebben de fase van dat verscheurende interne conflict al achter zich gelaten, en hebben zich in vrede neergelegd bij hun lotsbestemming. Dan gaan dingen je gewoon allemaal wat makkelijker af.
