We klinken natuurlijk als een grijsgedraaide plaat (met Mozarthaar), maar: het kabinet Rutte 2 moet opstappen na de keiharde nederlaag bij de Provinciale Verkiezingen. Haar conclusies trekken, haar verantwoordelijkheid naar het volk nemen, de signalen interpreteren, naar de kiezers luisteren en haar lot accepteren in het belang van Nederland, of in welke Haagse bingobullshit ze het ook maar willen gieten. De inzet van deze verkiezingen was landelijk, op basis van kabinetsbeleid. Daar zijn PvdA en VVD duidelijk op afgeserveerd. Dan moet je dus opstappen. Wieberen.
Weg. Nou,
niks hoor. Weer dat gelul van 'het wordt moeilijk' maar 'we moeten door'. Alle kranten dreunen hetzelfde mantra op: het kabinet heeft klappen gehad, en de
toekomst is wankel. Onderbouwing van de afstraffing op basis van de
cijfers: de VVD keldert van 19,2 procent van de stemmen in 2011, naar 15,6 procent nu. PvdA zelfs van 17,5 naar een whopping 10,1 procent. In zetels is dat voor de VVD van 16 naar 13, voor de PvdA van 14 naar 8 (!!). De PvdA verliest niet, maar
halveert in veel steden (waaronder Amsterdam, Den Haag, Utrecht, Nijmegen, Groningen). Omgerekend in statenzetels zakt de VVD naar 89 (een verlies van 23) en de PvdA naar 65 (een verlies van 42. Tweeënveertig!). Onbegrijpelijk dat Samsom en Spekman niet meteen hun aftreden hebben aangekondigd na dit derde grote verlies op rij na #GR14 en #EU14. Ook Grote Gedoger Pechtold maakt zijn beloofde en gehypte "verdubbeling" niet waar: hij doet het vooral in de (Westelijke) steden heel goed, maar gaat van 8,4 "slechts" naar 12,3 procent van de stemmen (maar D66 gaat dankzij mazzel met de verdeelsleutel wel van 5 naar 10 zetels). Dat blijft dus ook achter op de prognoses. De Crematoriumcoalitie blijft steken op 35 zetels: 3 te weinig voor een meerderheid.
De opkomst was nog niet de helft van het electoraat, en fors lager dan in 2011. Het "politieke landschap is versnipperd", zeggen pers en politiek dan. En daarom willen demense geen verkiezingen, concluderen ze daaruit. Maar dat landschap is al jaren een chaos van coalitiemijnenvelden en oppositieloopgraven. Dat mag geen excuus zijn om een stembusgang te blokkeren. Hoe je het ook wendt of keert: de regeringspartijen zijn niet alleen de grootste, maar samen met de PVV ook de énige verliezers bij de Statenverkiezingen. Om nog maar te zwijgen van alle integriteitskwesties, de afgetreden Kamerleden, de gevallen kabinetsleden en het opvolgingsprobleem. Er komt een moment dat je moet kappen met het redden van je eigen hachje in het zoeken naar krampachtige coalities, waarmee nog meer oppositiepartijen op basis van doodgepolderde achterkamertjeakkoorden tot vuige handlangers van krom en geforceerd kabinetsbeleid worden gemaakt. Dat rekt de regels van het spel te veel. Het Nederlandse bestuurssysteem kent niet voor niets regering met oppositie: als niemand meer kritische kanttekeningen bij beleid zet, krijgt een democratie despotische trekjes (en de politici te veel machtsarrogantie). Accepteer verlies nou eens voor wat het is:
verlies, en geen opportunistisch aangereikte kans 'om het beter te gaan doen'. In woorden die de Haagse plucheplakkers ook begrijpen: VVD en PvdA moeten over hun eigen schaduw heen stappen, kijken naar de puntjes op de horizon en hun ontslag indienen aan de mensen in het land. Aftreden dus.
